در این مقاله، ما یک برآورد قابلیت اطمینان در یک سیستم استرس مقاومت چند مولفه ای پیشنهاد می دهیم. قابلیت اطمینان چنین سیستمی، وقتی متغیرهای استرس مقاومت متعلق به توزیع گومپرتز با پارامتر اسکالر و پارامترهای شکل متفاوت و هستند، به دست آورده می شود. قابلیت اطمینان سیستم با روش های برآوردگر ماکسیمم درستنمایی و بهترین برآوردگر صدکی در نمونه های گرفته شده از توزیع های استرس و مقاومت برآورد می شوند. همچنین در مراحل تحقیق، یک فاصله اطمینان مجانبی برای قابلیت اطمینان سیستم به دست می آید. برآوردگرهای قابلیت اطمینان به دست آمده از هر دو روش با استفاده از معیارهای میانگین اریبی، میانگین مربعات خطا و طول فاصله اطمینان از طریق شبیه سازی مونت کارلو مقایسه می شوند. در آخر، برای تشریح دو روش از دو مجموعه داده واقعی استفاده شده است. قبل از تحلیل داده‌ها ابتدا با استفاده از آماره آزمون نیکویی برازش کولموگوروف-اسمیرنوف نشان دادیم که توزیع گومپرتز به این مجموعه داده‌ها برازش می‌شود. به طور کلی با توجه به افزایش حجم نمونه، نتایج شبیه سازی نشان می دهد که معیارهای میانگین اریبی، میانگین مربعات خطا و طول فاصله اطمینان در روش ماکسیمم درستنمایی نسبت به روش بهترین برآوردگر صدکی کاهشی است که دال بر کاراتر بودن روش ماکسیمم درستنمایی است. همچنین در این مقاله، نشان دادیم سیستم سه مولفه‌ای با حداقل دو مولفه فعال بهتر از سیستم دو مولفه‌ای با حداقل یک مولفه فعال است. تفاصيل المقالة

هدف اصلی ما در این مقاله تحلیل برآوردگرهای بیز انقباضی پارامتر مقیاس توزیع نمایی دوپارامتری تحت تابع زیان آنتروپی تعمیم یافته بر اساس توزیع پیشین مزدوج و داده‌های سانسورشده نوع دوم فزاینده در حضور پارامتر مکان می‌باشد. به همین منظور در این مقاله ابتدا برآوردگر انقباضی پارامتر مقیاس را بر اساس برآوردگر بیزی که تحت تابع زیان تعمیم یافته آنتروپی و توزیع پیشین مزدوج به دست آمده ارائه داده و سپس کارایی برآوردگر پیشنهادی را با سایر برآوردگرها مثل، برآوردگر درستنمایی ماکزیمم ، برآوردگر بیز، برآوردگر بیز تجربی و برآوردگر بیز انقباضی تجربی مورد بررسی قرار می‌دهیم. روشی که ما در این مقاله برای بدست آوردن برآوردگر بیز تجربی و برآوردگر بیز انقباضی تجربی استفاده شده، روش حدسی است. با استفاده از شش طرح مختلف و داده‌های شبیه-سازی شده و توزیع‌های پیشین جفری و هارتیگان، کارایی برآوردگرهای پیشنهادی با هم مقایسه می‌شوند، نهایتا با استفاده از داده‌های واقعی کارایی برآوردگرهای پیشنهادی مورد بررسی قرار می‌گیرد. تفاصيل المقالة