چکیده هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر دلبستگی بر سو‌‌هاضمه و اضطراب بیماری در بیماران مبتلا به سوءهاضمه بود. روش پژوهش حاضر از نوع تجربی و به‌صورت پیش‌آزمون –پس‌آزمون با گروه کنترل صورت گرفت. جامعه آماری شامل بیماران مبتلا به سوءهاضمه و اضطراب بیماری در بیمارستان خاتم‌الانبیا (ص) در سال 1400-1401 که توسط پزشک متخصص گوارش، تشخیص بیماری سوءهاضمه را دریافت کرده‌اند، بود که از میان آن‌ها به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده تعداد 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه گواه) به طریق تصادفی انتخاب شدند. گروه آزمایش طی دوازده هفته تحت درمان مبتنی بر دلبستگی با رویکرد ذهنی سازی قرار گرفتند و در این مدت بر گروه گواه مداخله‌ای صورت نگرفت. ابزارهای مورداستفاده در این پژوهش شامل پرسش‌نامه‌های شدت علائم گوارشی ریویکی و همکاران (1998) و اضطراب بیماری سالکوسکیس و همکاران (2002) بود. داده‏ها با استفاده از روش‌های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. نتایج به دست آمده از مقایسه‌ی پس‌آزمون دو گروه، نشان داد که نمرات پس‌آزمون اضطراب بیماری و سوءهاضمه در گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی‌داری دارد. یافته‌های پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر دلبستگی باعث کاهش سوءهاضمه و اضطراب بیماری در بیماران مبتلا به سوءهاضمه شد. بر اساس یافته‌های پژوهش، توجه به درمان اختلالات دلبستگی می‌تواند بر سوءهاضمه و اضطراب بیماری اثر بگذارد. کلیدواژه‌ها: سوءهاضمه، اضطراب بیماری، درمان مبتنی بر دلبستگی