امروزه موضوع اجتماعات محلی و نحوه ساماندهی آنها جایگاه مهمی در جامعه شناسی شهری و به تبع آن شهرسازی و مدیریت شهری پیدا کرده که تحت عنوان برنامه ریزی محله مبنا از آن یاد می شود که ایده اولیه آن بر اساس اجتماعات محلی، مشارکت مردمی و برنامه ریزی بوسیله مردم، نه برای مردم شکل گرفته است. یکی از مبانی این دیدگاه اجتماعی که از مفاهیم نوین توسعه شمرده می شود، سرمایه اجتماعی است که از طریق ارتباط متقابل بین افراد منجر به توسعه فرهنگی جامعه می‌گردد. ایده اصلی انجام این پایان نامه نیز تحقیق بر روی نقش سرمایه اجتماعی در مدیریت پایدار محله های شهری است که محدوده مورد مطالعه آن، محلات تهرانپارس، وحیدیه، نارمک و مجیدیه در محدوه شهرداری منطقه 8 شهرداری تهران انتخاب شده است. حجم نمونه طبق فرمول کوکران 321 نفر به صورت نمونه آماری تصادفی و روش تجزیه و تحلیل داده ها ، روشهای تحلیل آمار توصیفی و استنباطی و استفاده از نرم فزارهای تخصصی spss جهت تحلیل داده ها می باشد. بر اساس مطالعات کتابخانه ای شاخص ها و مولفه های تحقیق در شش شاخص اعتماد اجتماعی، مشارکت اجتماعی، انسجام اجتماعی، شاخص شبکه های اجتماعی، شاخص کارایی و شاخص عدالت تهیه شد و نتایج و یافته های پژوهش نشانگر آن بود که مولفه اعتماد اجتماعی بیش از سایر مولفه های در برنامه ریزی محله مبنا تاثیرگذار بوده است. تفاصيل المقالة

       اهمیت صنعت گردشگری که اقتصاددانان آن را سومین صنعت بزرگ دنیا می­دانند، به اندازه­ای است که هر کشوری علی رغم میزان سطح توسعه­ای که دارد، خواهان اثرات مثبت آن اعم از توسعه اقتصادی، ارتقا ارتباطات و صلح بین المللی، بهبود استاندارد زندگی، حفاظت از میراث فرهنگی و ... است. گردشگری بیش از 7/8 درصد از استخدام جهانی و یک شغل به ازای هر 5/11 شغل موجود در جهان را به خود اختصاص داده است. با این وجود، یکی از انتقادات وارد آمده بر اشتغال­زایی گردشگری، فصلی بودن آن است. این پدیده که می­توان گفت گریبان­گیر هر مقصد گردشگری است؛ بر امنیت شغلی فعالین حوزه گردشگری تأثیرگذار است. هدف پژوهش حاضر که از نظر ماهیت توصیفی- تحلیلی و پیمایشی و از نظر هدف کاربردی است؛ بررسی تأثیر فصلی بودن، بر دو بعد مهم امنیت شغلی یعنی درآمد و ثبات شغلی است. در این پژوهش، میانگین درآمد و تعداد کارکنان قراردادی در فصول مختلف سال و همچنین دیدگاه 105 شاغل گردشگری در مورد تأثیر فصلی بودن بر درآمد و ثبات شغلی آن­ها (با استفاده از آزمون T) در 3 حوزه فعالیتی گردشگری یعنی هتل، رستوران و فروشگاه­های عرضه سوغات در شهر سرعین، در قالب پرسشنامه مورد ارزیابی قرار می­گیرد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که میانگین درآمد و توزیع کارکنان قراردادی در سرعین، در فصول مختلف، متفاوت است؛ به این ترتیب که این دو شاخص در فصل تابستان به بیشترین مقدار خود و به ترتیب در فصول بهار، پاییز و زمستان کاهش می­یابند. هم چنین فعالین این حوزه اثر فصلی بودن گردشگری (که بر تعداد گردشگران هر فصل) را بر میزان درآمد و احساس ثبات شغلی خود را تأیید می­کنند. راه­کارهایی از جمله متنوع سازی بازار هدف گردشگری، برگزاری جشنواره و رویدادها و ایجاد مشوق­هایی مانند قیمت­گذاری متفاوت در فصول کم رونق می­تواند موجب تعدیل اثرات نامطلوب فصلی بودن شود. تفاصيل المقالة