Journal of Optimization in Industrial Engineering
,
العدد23,السنة
11
,
بهار
2018
Conventional data envelopment analysis (DEA) models are used to measure efficiency score of production systems when they are considered as black boxes and their internal relationship is ignored. This paper deals with a common special case of network systems which is cal أکثر
Conventional data envelopment analysis (DEA) models are used to measure efficiency score of production systems when they are considered as black boxes and their internal relationship is ignored. This paper deals with a common special case of network systems which is called multi-stage production system and can be generalized to many organizations. A multi stage production system has some stages in which the outputs of each stage are used as the inputs of the next stage to produce the final outputs of the system. Most of the approaches handling multi-stage systems in DEA evaluate efficiency measure of a production system considering the interrelationship between its stages; however, they do not present their ranking or impact of each stage in ranking of a special multi-stage system through comparison with the others. In this paper, considering the series internal structure of the multi-stage systems and their efficiency measure, we propose some new ratio-based DEA models to determine the best and the worst rank of the multi-stage systems over all sets of feasible weights. In order to improve the performance of the whole system, the proposed models are used to recognize the stages with the most important role in the system’s inefficiency. Some numerical examples are presented to illustrate the approach.
تفاصيل المقالة
فصلنامه علمی برنامه ریزی منطقه ای
,
العدد2,السنة
11
,
تابستان
1400
ساختار و تحولات فضایی پسکرانه جنوبغرب کلانشهر تهران در گذر زمان و تحت شرایط مکانی و زمانی و سایر عوامل اقتصادی، اجتماعی، ارتباطی، کالبدی، زیست محیطی و ... به تدریج توسعه و شکل یافته است. اما در این میان برای این که بتوان درک درستی از نیروهای موثر بر تحولات فضایی در أکثر
ساختار و تحولات فضایی پسکرانه جنوبغرب کلانشهر تهران در گذر زمان و تحت شرایط مکانی و زمانی و سایر عوامل اقتصادی، اجتماعی، ارتباطی، کالبدی، زیست محیطی و ... به تدریج توسعه و شکل یافته است. اما در این میان برای این که بتوان درک درستی از نیروهای موثر بر تحولات فضایی در این پسکرانه داشته باشیم، ضرورت شناخت پیشرانهای کلیدی موثر در این رایطه را بیش از پیش ضروی ساخته است؛ تا از این طریق بتوان نیروهای کلیدی موثر بر بروز تحولات فضایی در آینده را مورد بررسی قرار داد. در این راستا، این مقاله کوشیده است با روش تحلیل ساختاری، پیشرانهای موثر بر تحولات فضایی پسکرانه جنوب غربی تهران- شهرستان اسلامشهر در افق 1410 را بازشناسی و خوشهبندی کند. دادههای نظری با روش اسنادی و دادههای تجربی با روش پیمایشی بر پایه تکنیک دلفی تهیه شده است. جامعه آماری20 نفر از خبرگان شهری بر اساس نمونهگیری هدفمند و پیشرانهای توسعه، 55 نیروی پیشران در در 6 بعد توسعه (اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی، مدیریتی-نهادی، کالبدی، ارتباطی و زیست محیطی) که با روش تحلیل اثرات متقابل ساختاری در نرمافزار MICMAC پردازش شده است. یافتهها از نظر تحلیل اثرات متقابل، بیانگر پراکندگی نیروهای پیشران در وضعیتی پیچیده و بینابین از اثرگذاری و اثرپذیری است؛ نظام خوشهبندی پیشرانها حاکی از تمرکز پیشرانهای تاثیرگذار و تنطیمی است. از میان 55 نیروی پیشبرنده، عوامل تغییرات ساختاری اقتصاد ملی و جهانی، وجود تفرق فضایی پراکنده رویی و مشترکاً فعالیت صنایع غیر مجاز و آلاینده(ریختهگری و آبکاریها) و بحران آب شرب و مخاطرات طبیعی، به ترتیب با میزان تاثیرگذاری مستقیم 220، 206 و 206 در جایگاه اول تا سوم قرار گرفتند.10 نیروی پیش برنده شناسایی شده از نظر عملکرد سیستمی، پیشران ورودی و با ثبات هستند که نقش اثرگذاری بالا و اثرپذیری اندک دارد و در نتیجه، وضعیت کلان سیستم و تغییرات آن را کنترل میکند و تحولات فضایی این پسکرانه به عملکرد آنها وابسته است.
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications