ذرت از جمله غلات مهم ایران است و منطقه مغـان نیـز از مراکز برتر تولیـد ذرت در کشور به شمار می رود. علف هرز تاج خروس ریشه قرمز یکی از مهم ترین علف های هرز مزارع ذرت در ایران و جهان می باشد. به منظور بررسی اثر تداخل تاج خروس بر عملکرد و خصوصیات مورفولوژیکی ذرت، آزمایشی در سال زراعی 1391 در مزرعه مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اردبیل (مغان) به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. فاکتـورهای آزمایشی شامل چهار تراکم کاشت ذرت دانه ای (70000، 75000، 80000 و85000) بوته در هکتار و چهار تراکم کاشت علف هرز تاج خروس ریشه قرمز (صفر، 4، 8 و12) بوته در متر ردیف بودند. نتایج آزمایش نشان داد که با افزایش تراکم ذرت و علف هرز تاج خروس ریشه قرمز، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی و کلروفیل برگ ذرت به طور معنی داری کاهش یافتند. بیشترین عملکرد دانه (88/11 تن در هکتار) از تراکم 80000 بوته ذرت در هکتار بــدون حضور علف هرز تاج خروس ریشه قرمز و کمترین آن (9/7 تن در هکتار) از تراکم 75000 بوته ذرت و با حضور 12 بوته در متر ردیف تاج خروس ریشه قرمز به دست آمد. نتایج همچنین نشان داد که بیشترین بیوماس علف هرز تاج خروس ریشه قرمز (8/497 گرم در متر ردیف)از تراکم 85000 بوته ذرت و با حضور 12 بوته در متر ردیف تاج خروس ریشه قرمز حاصل شد. نتایج این تحقیق به طورکلی، نشان داد که استفاده از تراکم 80000 بوته ذرت در هکتار بیشترین تاثیر را در کنترل علف هرز تاج خروس ریشه قرمز و افزایش عملکرد دانه داشت. تفاصيل المقالة

رشد و پر شدن دانه در گندم توسط مقدار عرضه مواد فتوسنتزی (قدرت منبع)، توانایی جذب مواد فتوسنتزی (قدرت مخزن) و تعادل بین قدرت منبع – مخزن کنترل می شود. هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه منبع یا مخزن در گندم از طریق مطالعه روند تغییرات وزن دانه و تعداد دانه در طی سال های اصلاح گندم بود. پژوهش حاضر در مزرعه آموزشی-پژوهشی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی مغان- دانشگاه محقق اردبیلی در سال زراعی 90-1389 اجرا گردید. تعداد 81 رقم گندم در شرایط آبی و در قالب طرح لاتیس ساده با دو تکرار مورد بررسی قرار گرفتند. تفاوت معنی داری میان ارقام گندم از نظر صفات زراعی و فیزیولوژیک مشاهده شد. عموماً ارقام جدید گندم در مقایسه با انواع قدیمی آن دارای عملکرد دانه بالا بودند. این روند در مورد شاخص برداشت و تعداد دانه در متر مربع نیز دیده شد اما تفاوت معنی داری بین ارقام قدیمی و جدید گندم از نظر عملکرد بیولوژیک و وزن هزار دانه وجود نداشت. وزن سنبله در زمان گرده افشانی و رسیدگی فیزیولوژیک و همچنین مقدار تسهیم مواد فتوسنتزی به سنبله در فاصله زمانی گرده افشانی تا رسیدگی فیزیولوژیک در طی روند اصلاحی گندم افزایش یافته و مقدار آنها در گندم های جدید بیشتر از قدیمی بود. افزایش تعداد دانه در گندم های جدید و نبود تغییر معنی دار در وزن هزار دانه در گذر از سال های قدیمی به جدید پیشنهاد می کند که احتمالاً عملکرد دانه ارقام مورد آزمایش بیشتر توسط قدرت مخزن کنترل می شود. بنابراین، در شرایط آزمایش حاضر افزایش تعداد دانه در بوته یا در متر مربع احتمالاً با افزایش عملکرد دانه همراه خواهد بود. تفاصيل المقالة

تجمع فروکتان‌ها در اندامهای مختلف گندم از راهکارهای فیزیولوژیکی مهم جهت مقابله با تنش های مختلف محیطی می‌باشد. فروکتان‌ها اولیگومر یا پلی مرهای مولکول های فروکتوز منشاء گرفته از ساکاروز بوده و بسته به نوع پیوند، انواعی مختلفی از فروکتان در گیاهان مختلف شناسایی شده است. فروکتان تجمع یافته در گندم از نوع لوان (دارای پیوندهای (2-6)β) و گرامینان یا لوان مخلوط (دارای پیوندهای (1-6)β و (2-6)β) می باشد. سه آنزیم 1-SST، 6-SFT و 1-FFT در ساخت فروکتان گندم دخیل هستند. با توجه به اینکه مسیرهای ساخت فروکتان در گندم متنوع است، لذا ارقام مختلف گندم از نظر مقدار و ترکیب فروکتان با یکدیگر فرق می کنند. تجزیه فروکتان در گندم توسط آنزیمهای 1-FEH و 6-FEH انجام می شود که به ترتیب باعث شکستن پیوندهای (1-6)β و (2-6)β بین مولکولهای فروکتوز در فروکتان می شوند. ارقام مقاوم گندم به تنشهای آخر فصل رشد (خشکی و گرما) مقادیر بالایی از فروکتان را در ساقه تجمع داده و با کارایی بالایی از آنها استفاده می کنند. فروکتان‌ها از طریق پایداری غشا، تنظیم اسمزی و تداوم فتوسنتزی مقاومت به تنش شوری را در گندم افزایش می دهد. همچنین گیاهچه های گندم در طی مقاوم سازی به سرما قندهای محلول و فروکتان را در برگها و طوقه خود تجمع می دهند. تفاصيل المقالة