این آزمایش به منظور ارزیابی کشت افزایشی سورگوم با لگوم های علوفه ای بر عملکرد علوفه و کنترل علف هرز به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1395 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان انجام شد. نسبت های مختلف کشت مخلوط سورگوم با لگوم های علوفه ای در 9 سطح شامل کشت خالص گیاهان سورگوم، خلر و ماشک، کشت مخلوط افزایشی سورگوم با نسبت های 33%، 66% و 100% تراکم مطلوب ماشک و خلر و مدیریت مختلف علف های هرز شامل کنترل کامل، یک بار وجین و عدم کنترل علف های هرز مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد بیشترین و کمترین عملکرد علوفه تر و خشک سورگوم به ترتیب در تیمار کشت مخلوط سورگوم با 33 درصد ماشک گل خوشه ای و 100 درصد خلر به دست آمدند. بیشترین شاخص محتوای کلروفیل و سطح برگ سورگوم در تیمار کشت خالص سورگوم و در شرایط کنترل کامل علف هرز مشاهده شد. بلندترین ارتفاع ساقه سورگوم و گیاه پوششی از تیمار کشت سورگوم با 100% خلر و در شرایط عدم کنترل علف هرز حاصل شد. از طرف دیگر در تیمار کشت خالص ماشک و خلر در شرایط کنترل کامل علف های هرز، گیاهان پوششی دارای بالاترین زیست توده بودند. یافته های این آزمایش نشان داد که بیشترین تراکم و زیست توده علف های هرز در شرایط کشت خالص ماشک و عدم وجین علف های هرز حاصل شد. به عنوان یک نتیجه کلی، اینکه با انتخاب مناسب نسبت های کشت مخلوط و لگوم های علوفه ای می توان علاوه بر بهبود عملکرد کمّی علوفه سورگوم، علف های هرز سورگوم را نیز تا حدود زیادی کنترل و مدیریت نمود. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی تأثیر دور آبیاری و زمان برداشت بر صفات اگرومورفولوژیک آنیسون(Pimpinella anisum L.) آزمایشی در سال ١٣٨٩ در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زنجان به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. فواصل آبیاری در سه سطح شامل ٧، ١٢ و ١٧ روز در کرت‎های اصلی و زمان برداشت در سه سطح شامل برداشت در مرحله خمیری نرم (مومی شدن)، خمیری سفت و رسیدگی کامل در کرت‎های فرعی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که اثر فواصل آبیاری بر اکثر صفات مورد بررسی شامل تعداد چتر در بوته، تعداد دانه در چترک شاخه اصلی، تعداد دانه در چترک شاخه فرعی، تعداد شاخه فرعی در بوته، تعداد چترک در چتر شاخه اصلی، ارتفاع بوته، زیست توده و عملکرد دانه آنیسون معنی‎دار بود. با افزایش فاصله آبیاری از ٧ روز به ١٧ روز اکثر صفات مورد بررسی به طور معنی‎دار کاهش یافتند، به طوری‎که بیشترین عملکرد دانه (٠٧/٦٣٦ کیلوگرم در هکتار) و زیست توده (89/1845 کیلوگرم در هکتار) آنیسون از فاصله آبیاری ٧ روز و کمترین میزان صفت مذکور از فاصله آبیاری ١٧ روز بدست آمد. زمان برداشت نیز اثر معنی‎داری فقط بر صفات تعداد دانه در چترک شاخه فرعی، عملکرد دانه و زیست توده داشت. با تأخیر در برداشت از مرحله خمیری سفت تا رسیدگی کامل، تعداد دانه در چترک شاخه فرعی، عملکرد دانه و زیست توده بطور معنی‎داری کاهش یافتند، به طوری که بیشترین عملکرد دانه (15/474 کیلوگرم در هکتار) و زیست توده (33/1474 کیلوگرم در هکتار) آنیسون از برداشت در مرحله خمیری سفت و کمترین میزان صفات مذکور از برداشت در مرحله خمیری نرم حاصل شد. در مجموع برای تولید عملکرد قابل قبول در آنیسون، فاصله آبیاری ٧ روز و برداشت در مرحله خمیری سفت به عنوان بهترین ترکیب تیماری برای شرایط آب و هوایی زنجان پیشنهاد می‎شود. تفاصيل المقالة