زمینه و هدف:تنش شوری از مشکلات اساسی در تولید محصول در کشاورزی بوده و نقش مهمی در کاهش رشد گوجه فرنگی دارد. غلظت مناسب کلسیم در شرایط شوری عامل مهمی در کنترل سمیت سدیم و کلر و افزایش عملکرد گیاهان حساس به این یون ها خصوصا گوجه فرنگی است. این پژوهش با هدف تعیین اثر شوری و کلسیم تکمیلی بر رشد، غلظت برخی عناصر غذایی و کیفیت میوه گوجه فرنگی تحت شرایط آبکشت انجام گرفته است. روش بررسی: بدین منظور، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی و با سه تکرار در سال 90-89 در گلخانه بخش خاکشناسی دانشگاه شیراز انجام گرفت. تیمار های مورد استفاده شامل: سه سطح شوری (0، 10 و 20 میلی مولار) از منبع کلرید سدیم و سه سطح کلسیم (0، 5 و 10 میلی مولار) از منبع نیترات کلسیم بود. یافته ها: نتایج نشان داد که افزودن کلسیم تکمیلی در شرایط شور به محلول غذایی، از اثرات منفی شوری و زیادی سدیم و کلر بر رشد گوجه فرنگی می‌کاهد. اگرچه این کلسیم تکمیلی سبب بهبود رشد و عملکرد میوه نگردید، ولی می تواند به عنوان یک عامل رقابتی در جذب سایر کاتیون ها توسط گیاه نیز عمل کند. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که افزودن کلرید سدیم به محلول غذایی بر وزن خشک ریشه و شاخساره گوجه فرنگی تأثیر منفی داشته ولی تنها در ریشه این کاهش وزن معنی دار بود (72/25 درصد نسبت به نمونه شاهد). افزایش شوری باعث کاهش میزان نیتروژن شاخساره گردید. تغییرات پتاسیم در شاخساره معنی دار نبود اما در ریشه با افزایش شوری و کلسیم، جذب پتاسیم کاهش یافت. کمترین جذب پتاسیم در ریشه مربوط به تیمار با شوری 20 میلی مولار و بدون کلسیم تکمیلی بدست آمد تیمار کلرید سدیم (شوری) سبب افزایش غلظت سدیم ریشه و شاخساره گردید و کاربرد کلسیم تکمیلی غلظت سدیم در آنها را کاهش داد. بیشترین میزان جذب منیزیم در شاخساره در تیمار شوری 20 میلی مولار و بدون کلسیم بود و کمترین میزان جذب منیزیم در تیمار بدون شوری با کلسیم 10 میلی مولار بوده است. شوری سبب افزایش معنی دار غلظت منگنز، روی و مس در شاخساره و افزایش روی در ریشه گردید. تفاصيل المقالة

هدف از انجام این تحقیق، مطالعه خاک شناسی و تناسب اراضی شور و گچی منطقه برم الوان استان کهگیلویه و بویراحمد به منظور استفاده پایدار از اراضی بود. هدف اصلی از مطالعات ارزیابی اراضی، بررسی خصوصیات اراضی در شرایط اقتصادی موجود برای استفاده بهینه از منابع موجود، به نحوی است که با کسب درآمد معقول، منابع خاک نیز تخریب نگردد. شوری و گچی بودن خاک ها دو ویژگی مهم خاک های تشکیل شده در مناطق پست بوده که باعث ایجاد محدودیت هایی در کشت گیاهان زراعی می گردد. برای انجام این تحقیق، ابتدا نقشه خاک شناسی منطقه تهیه شد. پس از تهیه نقشه خاک شناسی به عنوان نقشه پایه، عملیات طبقه‌بندی تناسب اراضی برای محصولات عمده منطقه (گندم و جو دیم) به روش محدودیت ساده و بر مبنای اصول ارایه شده در راهنمای فائو و جدول نیازهای اقلیمی و خاک محصولات، انجام شد. بر اساس نتایج، خاک ها در سه راسته انتی سول ها، اینسپتی سول ها و اریدی سول ها طبقه بندی گردیده و عامل پستی و بلندی عامل اصلی اختلاف در فرآیند خاک سازی در این منطقه مشخص شد. همچنین مشخص گردید که در منطقه مطالعه شده، محدودیت عمده ای برای تولید این دو محصول وجود ندارد. انتخاب واریته های مناسب گندم و جو که مقاومت بیش تری نسبت به عوامل محدود کننده دارند و همچنین واریته هایی که دوره رشد کوتاه تری داشته و در محدوده دوره رشد منطقه قرار می گیرند باعث افزایش محصول و در نتیجه بهبود مدیریت منابع آب و خاک در منطقه خواهد شد. تفاصيل المقالة

پیدایش، طبقه بندی و بررسی ویژگی های فیزیکوشیمیایی، کانی‌شناسی و مورفولوژیکی خاک‌های منطقه کافتردر شمال استان فارس (شهرستان اقلید)، انجام شد. این منطقه دارای رژیم رطوبتی زریک ( Xeric)، رژیم دمایی مزیک (Mesic) بوده و مساحت نزدیک به 10000 هکتار می باشد. میانگین بارندگی و دمای سالیانه آن به ترتیب 508 میلی متر و12 درجه سلسیوس بود. هدف های اصلی این پژوهش، مطالعه ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و کانی شناسی خاک های منطقه، مطالعه مؤثرترین عوامل تشکیل و تکامل خاک های منطقه و طبقه بندی آن ها و مطالعه کانی های رسی و اثرات آن ها بر تشکیل و تکامل خاک های منطقه بود. پنج واحد فیزیوگرافی شامل کوه، تپه، دشت های دامنه ای، اراضی گود و پست و واریزه های بادبزنی شکل سنگریزه دار، در منطقه تشخیص داده شد. توپوگرافی و تغییرات سفره آب زیرزمینی، به عنوان مهم ترین عوامل تشکیل و تکامل خاک های این منطقه شناخته شد. راسته های خاک موجود عبارتند ازانتی سولز اینسپتی سولز، آلفی سولز وورتی سولز. مطالعات کانی شناسی حضور کانی های کلریت، ایلیت، اسمکتیت، کانی های مخلوط و کوارتز (در اندازه رس) را نشان داد. ایلیت و کلریت دارای منشأ توارثی اند و معمولاً به صورت کانی های قابل هوا دیده شدن شناخته می شوند و می توانند در نتیجه واکنش‌های تغییر شکل به کانی‌های مخلوط و اسمکتیت تبدیل شوند. نتایج ارزیابی تناسب کیفی اراضی نیز نشان داد که اراضی منطقه برای کشت گندم، نسبتاً مناسب، بحرانی و نامناسب می باشد. تفاصيل المقالة