با توجه به متکّی بودن کشت مستقیم برنج به مصرف علف‌کش و خطر مقاوم شدن علف‌های هرز به علف‌کش‌ها، کاربرد مخلوطی از علف‌کش‌ها از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. به منظور بررسی اثرات مصرف علف‌کش‌های مختلف مشتمل بر تیوبنکارب، پرتیلاکلر، بن‌سولفورون‌متیل، اتوکسی‌سولفورون+ آنیلوفوس، بوتاکلر و پروپانیل و با مصرف متوالی در یک فصل زراعی با غلظت کمتر از غلظت توصیه شده بر تراکم علف‌های هرز، عملکرد و اجزای عملکرد برنج رقم هاشمی، آزمایشی در قالب طرح بلوک‌ کامل تصادفی با هشت تیمار و سه تکرار، در مزرعه پژوهشی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان در سال 1393 انجام شد. نتایج نشـان داد که ارتفاع بوته، عملکرد شلتوک، عملکرد ماده‌ خشک، شـاخص برداشت، تعـداد پنجه‌ و تعداد گلچه های ‌پر در گل آذین به طور معنی‌دار تحت‌تاثیر تیمار‌ها قرار گرفتند. کاربرد برخی از علف کش ها در بازه زمانی متوالی از جمله تیوبنکارب (نه روز قبل از کاشت)، بن‌سولفورون‌متیل (نه روز پس از کاشت) و پروپانیل (30 روز پس از کاشت) در کنترل وزن خشک و تراکم علف‌های هرز به ترتیب 92 و 98 درصد مؤثر واقع شدند. بیش‌ترین تعداد دانه‌ پر در گلچه های خوشه (71 عدد) و تعداد پنجه (14 عدد) در تیمار کاربرد متوالی تیوبنکارب، بن‌سولفورون‌متیل و پروپانیل به دست آمدند. در این تیمار، عملکرد شلتوک و عملکرد بیولوژیک به‌ترتیب 73 و 72 درصد نسبت به تیمار بدون وجین افزایش یافتند. کاربرد پرتیلاکلر در مخلوط با علف‌کش‌ها، سبب آسیب به گیاهچه برنج و همچنین کاهش ارتفاع بوته و عملکرد شلتوک برنج گردید. بیش‌ترین عملکرد شلتوک برنج (3092 کیلوگرم بر هکتار) در تیمار مصرف متوالی تیوبنکارب، بن‌سولفورون‌متیل و پروپانیل به دست آمد. این تیمار کارآیی بالاتری را نسبت تیمار دو بار وجین در کنترل وزن خشک و تراکم علف‌های هرز نشان داد. مصرف تیوبنکارب و بدنبال آن بن‌‌سولفورون‌متیل و پروپانیل بهترین تیمارها در این آزمایش بودند. تفاصيل المقالة