برای ارزیابی تأثیر تراکم، مصرف خاکی و محلول‌پاشی آهن و روی بر عملکرد کمی‌وکیفی چای ترش، آزمایشی به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه دانشگاه زابل در سال زراعی 93-92 اجرا شد. تراکم در 3 سطح 2، 4 و 6 بوته در متر‌مربع، به عنوان عامل اصلی و مصرف عناصر ریز مغذی در 5 سطح، محلول‌پاشی با کلات آهن 6 درصد به نسبت 4 در هزار، محلول‌پاشی با کلات روی 15 درصد به نسبت 2 مصرف خاکی کلات آهن 6 درصد به میزان 50 کیلوگرم در هکتار، مصرف خاکی کلات روی 15 درصد به میزان 50 کیلوگرم و محلول‌پاشی با آب به عنوان عامل فرعی در نظر گرفتیم. نتایج نشان داد اکثر صفات کمی شامل ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد شاخه فرعی، تعداد دانه بوته، وزن تر و خشک کاسبرگ و عملکرد بیولوژیک بوته تحت تأثیر تراکم معنی‌دار شدند. بیشترین وزن تر و خشک کاسبرگ در هکتار از تراکم 6 بوته در متر بدست آمد، طوری که میزان کاسبرگ خشک تولیدی در تراکم 6 بوته نسبت به تراکم 2 بوته در متر 200 درصد افزایش داشت. تأثیر مصرف خاکی و محلول‌پاشی عناصر ریزمغذی افزایش معنی‌داری برای پارامتر های تعداد غوزه، عملکرد بیولوژیک، وزن هزار دانه، تعداد شاخه فرعی، تعداد دانه بوته، وزن تر خشک کاسبرگ، میزان آنتوسیانین و درصد پروتئین کاسبرگ نشان داد. بر اساس نتایج بدست آمده، به‌نظر می‌رسد برای حصول حداکثر عملکرد کاسبرگ خشک، تراکم شش بوته توأم با محلول‌پاشی عنصر روی بتواند به عنوان تیمار مناسبی پیشنهاد گردد. تفاصيل المقالة

در بین عوامل متعدد کاهش دهنده عملکرد گیاهان، تداخل علف‌های هرز در مزارع از اهمیت بالایی برخوردار است. به منظور بررسی تأثیر انواع کود و مدیریت علف‌های هرز بر عملکرد و اجزای عملکرد سویا و آبشویی نیترات، آزمایشی در تابستان سال‌های 1394 و 1395 در شهرستان چالوس به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. انواع کود شامل: کود شیمیایی، کود دامی و محلول‌پاشی نانو کلات‌ها به عنوان عامل اصلی و کنترل علف‌های هرز به عنوان عامل فرعی در سه سطح کنترل از سبز شدن تا گلدهی، کنترل در دوره بحرانی تداخل علف هرز و عدم کنترل در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد بین تیمارهای کنترل علف‌های هرز، عملکرد دانه با کنترل در دوره بحرانی و کنترل تا گلدهی در یک گروه آماری قرار گرفت، که با تفاوت معنی‌داری بیشتر از عدم کنترل بود. بیشترین وزن خشک علف‌های هرز از تیمار عدم وجین به‌دست آمد و با افزایش مدت کنترل علف‌های هرز وزن آنها روند نزولی داشت. بین تیمارهای کودی نیز بیشترین وزن خشک علف‌های هرز از کاربرد کود شیمیایی به‌دست آمد. حداکثر غلظت نیترات خاک در عمق 100-80 سانتی‌متر از کاربرد کود شیمیایی به‌دست آمد، همچنین با کاهش مدت کنترل علف‌های هرز، وزن خشک آنها افزایش و غلظت نیترات خاک کاهش یافت. به‌طور کلی، نتایج نشان داد که تیمار کنترل علف‌های هرز در دوره بحرانی از طریق افزایش اجزای عملکرد، سبب افزایش عملکرد دانه گردید. تفاصيل المقالة

برای ارزیابی تاثیر تراکم بوته بر عملکرد و اجزای عملکرد چهار ژنوتیپ آفتابگردان، تحقیقی در سال 1389 با استفاده از آزمایش کرت‌های خرد شده و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل در شرایط محیطی سیستان انجام شد. تراکم بوته در چهار سطح 7، 5/9، 12 و 5/14 بوته در مترمربع و چهار ژنوتیپ آفتابگردان به نام‌های هایسان33، آلستر، CMC-R43 و چرنیانکا در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که اثر نوع رقم بر عملکرد دانه، وزن هزار دانه، ارتفاع بوته، تعداد دانه در طبق و تعداد برگ معنی‌دار بود. همچنین تراکم‌های مختلف در عملکرد دانه، قطر طبق، ارتفاع بوته، تعداد دانه در طبق و تعداد برگ تغییر معنی‌داری ایجاد کرد. اثرمتقابل رقم و تراکم بر ارتفاع بوته و وزن هزار دانه آفتابگردان معنی‌دار بود به طوری که که ارتفاع ارقام آلستر، هایسان33 و CMS-R43 با افزایش تراکم بوته افزایش یافت ولی ارتفاع رقم چرنیانکا تحت تاثیر تراکم بوته قرار نگرفت. رقم هایسان 33 با عملکرد دانه 6500 کیلوگرم در هکتار به عنوان رقم پرتولید و رقم چرنیانکا با عملکرد دانه 5240 کیلوگرم در هکتار به دلیل عملکرد قابل قبول و ارتفاع مناسب برای کشت در این منطقه پیشنهاد شد. همچنین تراکم 5/14 بوته در متر‌مربع با متوسط عملکرد 6903 کیلوگرم در هکتار به عنوان مناسب‌ترین تراکم برای کشت آفتابگردان تعیین شد. تفاصيل المقالة