در این تحقیق، قابلیت داده سنجنده OLI ماهواره لندست 8 در تهیه نقشه کربن آلی مراتع نیمه استپی استان چهارمحال و بختیاری ارزیابی شده است. بدین منظور، در خرداد ماه سال 1392 به روش نمونه برداری سیستماتیک- تصادفی در 24 سایت با استقرار 3 ترانسکت و در طول هر ترانسکت 5 پلات نمونه های خاک از عمق 0 تا 20 سانتی متری برداشت شده و میزان کربن آلی خاک اندازه گیری شد. به منظور مقایسه مقادیر کربن آلی برداشت شده با مقادیر متناظر بازتابش پیکسل های ثبت شده، از تصاویر سنجنده OLI ماهواره لندست 8 (خرداد ماه سال 2013) استفاده شد. شاخص های گیاهی و تبدیل تسلدکپ پس از انجام تصحیحات لازم (هندسی و اتمسفری) برای منطقه مورد مطالعه محاسبه و استخراج گردید. مقادیر شاخص های گیاهی و باندهای تبدیل تسلدکپ (متغیر وابسته)، در مقابل کربن آلی خاک (متغیر مستقل) در محل هر سایت وارد نرم افزار SPSS گردید. شاخص های گیاهی و باندهای تبدیل تسلدکپ جهت تهیه مدل رگرسیونی و بهترین مدل برازش شده جهت تهیه نقشه کربن آلی انتخاب شدند. شاخص ( PVI (R=0.53 در میان شاخص های گیاهی و باند روشنایی حاصل از تسلدکپ(R=0.63) بیشترین همبستگی را با مقادیر مواد آلی خاک نشان دادند. نهایتاً با محاسبه برازش رگرسیون خطی دو جمله ای نقشه های کربن آلی تهیه شد. نتایج اعتبار سنجی مدل نشان دهنده عدم وجود اختلاف معنی دار بین داده های زمینی مواد آلی خاک و داده های حاصل از شاخص های گیاهی و باندهای تبدیل تسلدکپ است. بنابراین داده های طیفی تصاویر سنجنده لندست-8 منبع ارزشمندی برای تعیین تغییرات کربن آلی در چنین مناطقی می باشد. تفاصيل المقالة

جنگل‌های زاگرس از نظر وسعت، پراکنش، تنوع گونه‌ای و فرآورده‌های جنگلی نقش بسیار مهمی ‌در زندگی بخش عظیمی ‌از مردم محلی دارند و در عین‌حال یکی از مهم‌ترین منابع بیولوژیکی و ذخایر ژنتیکی ایران به‌شمار می‌آیند. به‌طوری‌که این منطقه یکی از بزرگترین و مهم‌ترین کانون‌های دامپروری ایران می‌باشد. هدف از این تحقیق تعیین خوشخوراکی گونه های درختی در جنگل های بویراحمد برای گوسفند و بز است. گونه های درختی مورد مطالعه شامل کیکم (Acer monspessulanum L.)، بنه (Pistacia mutica Fisch.& Mey C. A.)، گلابی‌وحشی (Pyrus glabra Boiss.)، پلاخور (Lonicera nummulariifolia Jaub.& Spach.) و بلوط (Quercus brantii Lindl.) می‌باشد. در این بررسی با استفاده از روش کافه‌تریا در قالب طرح فاکتوریل و در سه تکرار از هرگونه‌ی گیاهی برای هر دام در زمان یکسان میزان 5/2 کیلوگرم علوفه برداشت و در ظروف متحدالشکل به طورتصادفی قرار داده شد. از هر گروه دام‌ (گوسفند و بز) تعداد شش راس بصورت جداگانه به مدت دوازده ساعت در محل آزمایش رها کرده تا از ظروف محتوی علوفه تعلیف کنند. دام‌ها از نظر سن، نژاد و وزن شرایط یکسانی داشتند و از مدتی قبل با شرایط محل آزمایش سازگار شدند. پس از مصرف، علوفه داخل ظروف توزین گردید، نتایج آنالیز واریانس دوطرفه و مقایسات میانگین با استفاده از آزمون t-test خوشخوراکی متفاوتی را برای بز و گوسفند نشان داد. به ترتیب گونه‌های کیکم، بنه، گلابی‌وحشی، پلاخور، بلوط برای گوسفند و گونه‌های گلابی‌وحشی، پلاخور، بنه، کیکم، بلوط برای بز خوشخوراک‌تر بودند. تفاصيل المقالة

چکیده: اکوسیستم های گیاهی کره خاکی سرویس ها و خدمات متفاوتی را ارائه می دهند، با توجه به شرایط حال حاضر کره زمین و آلودگی بیش از حد اتمسفر یکی از مهم ترین خدمات جوامع گیاهی ترسیب کربن در طولانی مدت در درون خاک می باشد. در مطالعه حاضر هدف بررسی تاثیر قرق بر میزان ترسیب کربن و خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک در مراتع نیمه استپی استان چهارمحال و بختیاری می باشد. در هر منطقه(قرق و غیر قرق) هفت سایت همگن از لحاظ شرایط محیطی انتخاب و نمونه برداری از پوشش گیاهی و خاک درون آن انجام گردید. نمونه بردای پوشش گیاهی با استقرار ترانسکت و نصب پلاتهای چهار مترمربعی صورت گرفت و برداشت نمونه خاک تا عمق 30 سانتی متری در هر پلات در هر سایت نمونه برداری انجام شد. زیتوده هوایی و لاشبرگ در هر پلات جمع آوری و توزین گردید. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که میزان زیتوده هوایی، کربن خاک و کل کربن ترسیب شده در اکوسیستم در مراتع نیمه استپ گندمی به ترتیب با 99/1 t/ha، 75/51 t/ha و02/53 t/ha بصورت معنی داری بیشتر از مراتع نیمه استپ بوته زار برآورد گردید. میزان زیتوده هوایی، کربن زیتوده هوایی، درصد پوشش و کربن خاک منطقه نیمه استپ گندمی به ترتیب با 99/1 t/ha، 95/0 t/ha، 91/67% و 8/540 t/ha بیشتر از منطقه نیمه استپ بوته زار می باشد. همچنین نتایج نشان داد میانگین ترسیب کربن کل و خاک در هر دو منطقه مورد مطالعه در تیمار قرق تفاوت آماری معنی داری با تیمار غیرقرق دارد. تفاصيل المقالة

Species diversity, richness and biomasses (aboveground biomass) and their relationships are the key variables of ecosystems. This study was conducted to determine the relationship of Species Diversity (SD) and Species Richness (SR) with Above-Ground Biomass (AGB) at a local scale at 5 different habitats (shrubland, forbland, grassland, shrub-forbland and forb-shrubland) in Zagros mountains in west of Iran (2015). For each habitat, 50 plots (2m2) were determined. SD was estimated by Shannon–Wiener’s index, SR was defined as the number of species per plot and AGB was detected per unit of area (gm-2). Results indicated that all of relationship patterns existed in these habitats. The unimodal relationship was found in shrub-forbland and forb-shrubland whereas the relationship of SD/SR vs.AGB in shrubland was linear and negative, and in forbland and grassland, it was positive. There were many complex and variable mechanisms dealing with the SD/SR vs. AGB relationship. The unimodal relationship indicates that SR and SD peaked at intermediate levels of AGB, and it is an inherent attribute of the spatially heterogeneous habitats affected by life forms, micro-sites, facilitation and competition. The positive linear was related to positive response of SD, SR and AGB to environmental factors or because of any reason (grazing, disturbance level…), the AGB may not reach to the highest possible level; thus, it may only show a positive relationship. When SD and AGB are affected in the opposite directions by environmental factors such as soil fertility, negative patterns may be caused. The negative pattern represents short gradients indicating a similar species composition among plots. Greater R2 in SD vs. AGB than SR vs. AGB at all habitats showed that evenness and richness (components of SD) are more important than just SR; thus, SD vs. AGB relationship is better and more reliable to predict the variations (SD and AGB). تفاصيل المقالة

Assessment and monitoring of rangeland in different grazing managements seems necessary to manage rangelands. The plant functional groups can be used as appropriate responders for rangelands condition and management. Therefore, this study was performedand aimed to determine the most important traits that are influenced by rangeland variation and management. In order to this, three areas along a grazing gradient including national parks, protected area and free grazing were selected inTangsayad rangelands of Chaharmahal Bakhtiari Province, Iran in 2015. A 100 m transect was established randomly in each site and within it five plots of 4 m2 area at 20 m intervals along transects were determined systematically. Plant species were identified and vegetation cover was recorded in each plot. The number and size of plots and transects were determined regarding to semi-arid rangeland sampling guidelines as well as the dimension of dominant plant species in plant community. Finally, some traits as leaf dimension, plant biomass and cover of species were measured. The results showed that the traits such as leaf length, leaf width, leaf area and leaf weight, grass growth forms and life forms of Hemicryptophyes and Geophytes had significant differences at least in one of three grazing managements sites (P<0/05). Also Principal Component Analyses (PCA) showed that traits as yield, overall weight of plants and perennial plants had high correlation with the first component and the traits such as leaf length, leaf width, leaf area, Hemicryptophyes had also high correlation with the second component. In general conclusion; leaf traits as leaf length, leaf width, leaf area and leaf weight, grass growth form, Hemicryptophytes and Geophytes life forms were introduced as good indicators for assessing and monitoring of grazing management. تفاصيل المقالة

Drought stress is one of the most important factors limiting plant growth all around the world. Plant Growth Promoting Rhizobacteria (PGPR) can significantly reduce drought stress effects on plants growth. This study was aimed to investigate the influence of PGPR (inoculation by Azospirillum lipoferum, Azotobacter chroococcum, Pseudomonas aeruginosa, and Bacillus cereus) on seed germination, seedling growth and photosynthetic pigments of Astragalus caragana under four levels of drought stress (0, -0.2, -0.4, -0.8 MPa) in laboratory conditions in Shahrekord University, Iran, 2017. Among the four PGPR treatments, A. chroococcum was eliminated because seeds failed to germinate and were identified as agent pathogenies. The results showed that inoculation by PGPR had a significant effect on all germination traits except shoot length. The effect of drought stress was significant on all traits expect mean germination time. The PGPR by drought stress interaction effect was significant on shoot length, embryonic leaf and seedling fresh weight, embryonic leaf and seedling dry weight, and root length. The highest and lowest seed germination indices and seedling length were related to first (control and -0.2 MPa) and second (-0.4, -0.8 MPa) levels of drought stress, respectively. It was concluded that P. aeruginosa was more effective in embryonic leaf fresh weight (0 and -0.2 MPa), embryonic leaf and seedling dry weight (total levels of drought stress); B. cereus (0 MPa) and A. lipoferum (0, -0.2, and -0.4 MPa) showed relatively better performance on root length and B. cereus (0 MPa), A. lipoferum (total levels of drought stress) and P. aeruginosa(-0.2 and -0.4 MPa; total levels of drought stress, respectively) improved growth of shoot and seedling fresh weight of the Astragalus caragana. تفاصيل المقالة