در این پژوهش، رفتار خوردگی بین دانه‌ای فولاد زنگ‌نزن دوپلکس SAF 2205 در محلول "2 مولار اسید سولفوریک + 1 مولار اسید کلریدریک" در دمای oC 30 با استفاده از آزمون‌های پلاریزاسیون پتانسیودینامیک، راکتیواسیون پتانسیوکینتیک الکتروشیمیایی دو حلقه‌ای (DLEPR)، تفرق اشعه‌ایکس و طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی (EIS) مورد بررسی قرار گرفت. طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی، برای نمونه‌هایی با درجات مختلفی از حساس شدن به مدت 1 و 5 ساعت در دمای oC 725، وجود سه رفتار متفاوت را در پتانسیل های مختلف ناحیه ترانس پسیو نشان داد. نتایج بررسی حاکی از کاهش مقاومت انتقال بار (Rct) و مقاومت پلاریزاسیون (RP) در اثر افزایش زمان حساس‌شدن می‌باشد و این نتایج با تصاویر میکروسکوپ نوری و الکترونی از سطح نمونه‌های خورده‌شده همخوانی دارد. تفاصيل المقالة

در این پژوهش، خواص لایه پسیو فولاد زنگ‌نزن دوپلکس SAF 2205 در محلول اسید سولفوریک و درجه حساس شدن آنها (پس از 1 و 5 ساعت عملیات حرارتی) با استفاده از آزمون راکتیواسیون پتانسیوکینتیک الکتروشیمیایی دو حلقه (DLEPR) مورد ارزیابی قرار گرفت که همخوانی خوبی با نتایج حاصل از آزمون اچ هیدروکسید سدیم برای طبقه‌بندی ساختار فولادهای زنگ‌نزن دوپلکس داشت. همچنین، آزمون پلاریزاسیون پتانسیودینامیک به منظور تعیین محدوده پتانسیل پسیو در نمونه‌های آنیل محلولی و حساس‌شده صورت پذیرفت. پلاریزاسیون سیکلی اعمالی در شاخه آندی آلیاژ حساس‌شده با زبری سطح مختلف، سودمندی یکنواختی و کم‌بودن زبری سطح بر افزایش مقاومت لایه پسیو را نشان داد. به منظور ارزیابی دانسیته عیوب نقطه ای لایه پسیو فولاد زنگ‌نزن، آنالیز موت-شاتکی انجام شد تا غلظت دهنده‌های الکترون در سطح تعیین گردید. نتایج نشان داد که کاهش زبری سطح، کاهش درجه حساس شدن و افزایش تعداد سیکل های پلارزاسیون باعث کاهش دانسیته عیوب سطحی تا 44 درصد خواهد شد. از همین رو، هر چه درجه حساس‌شدن و زبری سطح بیشتر باشد، لایه پسیو آلیاژ در اثر تشکیل فاز سیگما و کاهش میکروپیل‌های موجود در سطح معیوب‌تر خواهد بود. تفاصيل المقالة

در این پژوهش، عملیات حرارتی تمپر در دمای ثابت 550 درجه سانتی‌گراد و زمان‌های متفاوتی از 5/0 تا 24 ساعت بر روی نمونه‌های فولاد زنگ‌نزن مارتنزیتی UNS S42000 صورت گرفت تا بتوان رفتار خوردگی بین‌دانه‌ای آلیاژ را مورد بررسی قرار داد. خصوصیات میکروساختار و خواص الکتروشیمیایی آلیاژ به ترتیب با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی و روش پلاریزاسیون آندی ارزیابی شدند. خوردگی موضعی نمونه‌ها نیز با استفاده از روش طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی پتانسیودینامیک در ناحیه پتانسیل ترانس‌پسیو صورت گرفت. نتایج حاکی از خوردگی بین‌دانه‌ای شدیدی برای نمونه‌هایی با 2 ساعت عملیات حرارتی تمپر بود، درصورتی‌که زمان‌های طولانی عملیات حرارتی تمپر به دلیل حساسیت‌زدایی موجب تقلیل اثر تمپر بر خوردگی بین‌دانه‌ای می‌شود. علاوه بر این، نتایج طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی پتانسیودینامیک نشان داد که مقاومت انتقال بار نمونه‌ها در پتانسیل 10/1 ولت می‌تواند به‌عنوان معیار مهمی به‌منظور بررسی خوردگی بین‌دانه‌ای فولادهای زنگ نزن مارتنزیتی مورد استفاده قرار گیرد، بدین‌صورت که هرچه مقاومت انتقال بار در این پتانسیل کمتر باشد، مقاومت به خوردگی بین‌دانه‌ای نیز کمتر خواهد بود. این نتایج در تطابق با تصاویر مربوط به مورفولوژی سطوح خورده شده بوده که بیانگر خوردگی یکنواخت، خوردگی موضعی و حساسیت‌زدایی به ترتیب برای نمونه‌های تمپر نشده، زمان‌های کوتاه تمپر و زمان‌های طولانی تمپر می‌باشد. تفاصيل المقالة

در این تحقیق اثر تغییرشکل پلاستیک شدید بر رفتارخوردگی آلیاژ منیزیم AZ91 در دمای اتاق مورد بررسی قرارگرفت. به‌همین منظور نمونه‌های ریختگی، اکستروژن‌صفحه‌ای و اکستروژن‌برشی‌ساده از این آلیاژ تهیه شد. تصاویر میکروسکوپ نوری حاکی از حذف رسوبات β در نمونۀ اکستروژن‌صفحه‌ای و تشکیل دوقلویی در نمونۀ اکستروژن‌برشی‌ساده بود. بااستفاده از آزمون‌های الکتروشیمایی در محیط کلرید سدیم% 5/3 وزنی رفتار خوردگی نمونه‌ها بررسی گردید. طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی حاکی از جدایش لایۀ Mg(OH)2 از سطح نمونه‌ها بود. همچنین مقاومت پلاریزاسیون نمونۀ اکستروژن‌صفحه‌ای به‌دلیل حذف رسوبات β افزایش یافت، اما در نمونۀ اکستروژن برشی ساده به دلیل تشکیل دوقلویی و ایجاد رسوبات β پراکنده، مقاومت پلاریزاسیون تاحدودی کاهش یافت. آزمون تافل نیز نتایج حاصل از بررسی را تایید نمود. تفاصيل المقالة

از عمده‌ترین مشکلات فولادهای ضدزنگ، حساس‌شدگی در حین فرایند تولید یا شرایط ‌کاری می‌باشد و از اهمیت خاصی برخوردار است. بمنظور ایجاد درجات گوناگونی از حساس شدگی، عملیات حرارتی حساس‌شدن به مدت 24 ساعت در محدوده دمایی 800-500 صورت گرفت. در این پژوهش، ابتدا با انجام آزمون راکتیواسیون پتانسیودینامیک الکتروشیمیایی دو حلقه‌ای (DLEPR) و پلاریزاسیون‌ آندی بر روی نمونه‌های حساس‌شده فولاد ضدزنگ 316 در محیط 5/0 مولار اسید­­سولفوریک (خلوص 97%) حاوی 01/0 درصد ‌وزنی KSCN و در دمای 25، محدوده ‌پتانسیل مربوط به ناحیه ترانس‌پسیو در مورد هر نمونه، مشخص گردید. سپس آزمون امپدانس الکتروشیمیایی در پتانسیل‌های مربوط به هر ناحیه و در محدوده ‌فرکانس Hz 100000-01/0 انجام شد. نتایج حاکی از وجود سه ناحیه انحلال آندی لایه پسیو، انحلال مرزدانه و بروز خوردگی حفره‌ای با تغییر مقدار پتانسیل‌آندی می‌باشد. اثر بهبود بخشی در دمای بالاتر از 600 برای این آلیاژ مشاهده شد. با انجام آزمون امپدانس الکتروشیمیایی در پتانسیل مربوط به انحلال آندی لایه پسیو در محل مرزدانه‌ها، مقدار حساس‌شدگی آلیاژ تعیین گردید. تفاصيل المقالة

       پوشش سرامیکی آلومینا بر روی فولاد ضدزنگ 316L به منظور بهبود ویژگی های سطحی و افزایش مقاومت به خوردگی کاشتنی­های مورد استفاده در بدن با بکارگیری فرایند پوشش دهی پلاسمای الکترولیتی ایجاد شد. حمام الکترولیت شامل کربنات سدیم و نیترات آلومینیوم آماده و سپس نمونه ها با جریان مستقیم و ولتاژ بهینه 145 ولت پوشش داده شدند. ترکیب شیمیایی نمونه ها به وسیله­ی آنالیز تفرق اشعه ی ایکس (XRD) و مورفولوژی سطح نمونه های پوشش داده شده به وسیله­ی میکروسکوپ الکترونی روبشی مطالعه شد. خواص سایشی و سختی نمونه های پوشش داده شده و بدون پوشش در محلول رینگر بررسی شد نمونه های پوشش دار بهبود رفتار سایشی و سختی را نشان داد. رفتار خوردگی نمونه ها با اجرای آزمون های الکتروشیمیایی در محلول فیزیولوژیکی ارزیابی گردید تا تاثیر پوشش ها به عنوان عاملی برای افزایش مقاومت به خوردگی تعیین شود. نتایج آزمون های مکانیکی بهبود رفتار نمونه های با پوشش آلومینا را نسبت به نمونه بدون پوشش نشان می دهند. ریزساختار نشان می دهد که زمان بهینه پوشش دهی در ولتاژ 145 ولت و جریان 1.7 آمپر، 10 دقیقه می باشد. آنالیز XRD تشکیل فاز - Al₂O₃  αرا تایید می­کند. مقاومت به خوردگی نمونه با پوشش آلومینا نسبت به نمونه بدون پوشش به دلیل کاهش جریان و مثبت شدن پتانسیل در آزمایش تافل افزایش یافته است. تفاصيل المقالة