مقدمه: هدف از این پژوهش مقایسه اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر مدل علی گرایش به طلاق عاطفی و طرح‌واره درمانی بر نشاط زناشویی بود. روش: تحقیق با طرح نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین (خانوارهای عادی زنان و مردان) شهر کرمانشاه در سال 1399 بود. نمونه‌گیری به‌صورت هدفمند تعداد 30 نفر زوج به‌صورت تصادفی در 2 گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه‌های طلاق عاطفی گاتمن (2008) و نشاط زناشویی تگریان (1387) بودند. تجزیه‌وتحلیل داده ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و از طریق مدل تحلیل کوواریانس انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که طرح‌واره درمانی و برنامه‌ی آموزشی مستخرج از مدل بر نشاط زناشویی زوجین مؤثر (05/0>P) است. نتایج مقایسه بین دو برنامه نشان داد که برنامه آموزشی مستخرج از مدل با گروه کنترل در سطح (01/0>P)، برنامه آموزشی مستخرج از مدل با برنامه طرح‌واره درمانی در سطح (01/0>P) و بین برنامه آموزشی طرح‌واره درمانی با گروه کنترل در سطح (01/0>P) تفاوت معنی‌داری وجود دارد. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به‌دست‌آمده می‌توان از برنامه آموزشی مبتنی بر مدل علی گرایش به طلاق در مراکز مشاوره و روان‌شناسی استفاده کرد. تفاصيل المقالة

پژوهش حاضر با هدف بررسی تدوین مدل علّی رضایت تحصیلی براساس خودباوری تحصیلی و خوش‌بینی تحصیلی با میانجی‌گری راهبردهای فراشناختی و اثربخشی آن بر خودشکوفایی تحصیلی دانش‌آموزان پسر دوره اول متوسطه شهر همدان انجام شد. این پژوهش در دو مرحله انجام شد. روش پژوهش در مرحله اول توصیفی از نوع همبستگی بود مرحله دوم از روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، در مطالعه اول بر اساس جدول مورگان 338 نفر به عنوان حجم نمونه آماری انتخاب گردید و در مطالعه دوم با روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای تعداد 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) انتخاب شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه تحت آموزش قرار گرفتند و گروه کنترل آموزشی را دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش در این تحقیق شامل پرسشنامه استاندارد رضایت از تحصیل (لنت، 2017)، پرسشنامه خودباوری تحصیلی (آزادی، 1394)، پرسشنامه خوش‌بینی تحصیلی (اسچننموران و همکاران، 2018)، پرسشنامه خودشکوفایی تحصیلی (سیلسون و سالاسی، 2003) و پرسشنامه راهبردهای فراشناختی (کرمی، 1394) بود. در این تحقیق جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از مدل سازی معادلات ساختاری و آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. لازم به ذکر است این تحلیل‌ها با کمک نرم‌افزارهای SPSS و AMOS نسخه 23 در سطح خطای 05/0 انجام گرفت. یافته‌ها نشان داد خودباوری تحصیلی و خوش‌بینی تحصیلی با راهبردهای فراشناختی و رضایت تحصیلی ارتباط علّی معناداری دارند. همچنین مشخص گردید که ارتباط علی بین راهبردهای فراشناختی و رضایت تحصیلی معنادار است. سرانجام نتایج تأیید کننده نقش میانجی راهبردهای فراشناختی در ارتباط بین متغیرهای مذکور بود. همچنین نتایج نشان داد برنامه آموزشی تدوین شده بر اساس رضایت تحصیلی بر میزان خودشکوفایی تحصیلی دانش‌آموزان اثربخش است. تفاصيل المقالة

چکیده هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های یادگیری خود تنظیمی و انگیزش تحصیلی در افزایش رضایتمندی تحصیلی دانش‌آموزان دختر دورة دوم متوسطه نظری بود. با روش پژوهشی نیمه آزمایشی 72 نفر از دانش‌آموزان دختر با روش تصادفی ساده انتخاب شدند و به طور تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی ویک گروه گواه قرار گرفتند. طرح پژوهش از نوع پیش آزمون‐ پس آزمون با گروه گواه بود. پس از انجام پیش آزمون، برنامة آموزش خود تنظیمی و انگیزش تحصیلی طی 8 هفته برای هر متغیر، هر هفته 1 جلسه، به مدت 5/1 ساعت اجرا شد و در پایان پس آزمون اجرا شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه رضایت از تحصیل تهیه شده توسط شیخ الاسلامی و احمدی استفاده شد. این پرسش‌نامه دارای 30 گویه است که در یک طیف لیکرتی5 درجه‌ای تدوین شده است. مؤلفه‌های رضایت از تحصیل عبارتند از رضایت از مدرسه، رضایت از رشته تحصیلی، رضایت از معلمان و نگرش به تحصیل. نتایج نشان داد بین آزمودنی‌ها‌ی گروه‌های آزمایش و گروه گواه از لحاظ رضایت از تحصیل، رضایت از مدرسه، نگرش به تحصیل و رضایت از معلمان تفاوت معنی‌داری وجود دارد. یافته ها همچنین، نشان داد بین آزمودنی‌ها‌ی گروه‌های آزمایش و گروه گواه از لحاظ رضایت از رشتة تحصیلی تفاوت معنی‌داری وجود ندارد و بین رضایت تحصیلی گروه‌های آزمایش تفاوت معناداری وجود ندارد. بنابراین، آموزش مهارت‌های خودتنظیمی و انگیزش تحصیلی می‌تواند بر رضایت از تحصیل دانش‌آموزان تأثیر مثبت داشته باشد. تفاصيل المقالة