زمینه: نیاز به کارآفرینی اجتماعی در کاهش تبعات بحران بر اقشار آسیب پذیر، امری ضروری است. با توجه به آنکه بسیاری از مقوله های اجتماعی و محیطی حساس به زمان هستند، کوتاهی در تشخیص اهمیت کارآفرینی اجتماعی و عدم حمایت کافی از آن در این برهه زمانی اشتباه بسیار بزرگی است. هدف: هدف این تحقیق بررسی نقش سبک رهبری تحولی مدیران در پیش بینی کارآفرینی اجتماعی کارکنان و همچنین تطبیق و مقایسهدانشگاه های دولتی با دانشگاه های غیردولتی شهر مشهد از این حیث بود. روش: روش پژوهش توصیفی-پیمایشی بود.پژوهش دارای دو جامعه آماری بود، شامل کلیه کارکنان رسمی و قرارداد مشخص شاغل در واحدهای ستادی دانشگاه های دولتی و غیردولتی شهر مشهد که در سال تحصیلی 1389-1390 دارای حداقل 3 سال سابقه کاری و 6 ماه سابقه کار با مدیر مافوق خود بودند. نمونه دانشگاه های دولتی دانشگاه فردوسی و نمونه دانشگاه های غیردولتی دانشگاه‌های خیام و سجاد بود که هدفمند انتخاب شدند. تعداد آزمودنی های آنها به ترتیب برابر با 145، 25 و 19 نفر بودند. ابزار پژوهش، دو پرسشنامه سنجش رهبری تحولی بس و اولیو (1985) و پرسشنامه محقق ساخته کارآفرینی اجتماعی براساس نظریه دیز (1998) بودکه ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه‌ها به ترتیب 98/0 و 94/0 به دست آمد و روایی تحلیل عاملی آنها نیز به تأیید رسید. یافته‌ها: در هر دو جامعه پژوهش: 1) میزان انطباق رفتاری مدیران با سبک رهبری تحولی و همچنین میزان کارآفرینی اجتماعی کارکنان در سطح بالایی وجود دارد. 2) بین سبک رهبری تحولی و کارآفرینی اجتماعی رابطه معنی داری هست وسبک رهبری تحولی مدیران قابلیت پیش بینی کارآفرینی اجتماعی کارکنان را دارا است. 3) بین رفتار منطبق مدیران با سبک رهبری تحولی بر حسب جنسیت کارکنان تفاوت معنی داری وجود ندارد. 4) بین رفتار منطبق مدیران با سبک رهبری تحولی و سن کارکنان رابطه معنی داری وجود ندارد. نتیجه گیری: نظر به اهمیتی که سبک رهبری تحولی و شاخص های آن دارد، و از طرفی قرابتی که اهداف کارآفرینی اجتماعی با اهداف سازمان‌های آموزشی دارد، سازمان های گوناگون به ویژه سازمان های آموزشی می‌توانند در پیشبرد اهداف خود نتایج این پژوهش را به کار گیرند و زمینه های تحقیق و توسعه آنها را مهیا سازند. تفاصيل المقالة

پژوهش حاضر با هدف بررسی ساختار عاملی مقیاس خودمختاری پژوهشی انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشکده‌های علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد به تعداد 3199 نفر بود که از طریق فرمول کوکران حجم نمونه 220 نفر تعیین و به روش نمونه‌گیری سهمیه‌ای انتخاب شدند. روایی محتوای مقیاس توسط 8 نفر از متخصصان دانشگاه فردوسی مشهد و بر اساس محاسبه شاخص CVI برای تمام گویه های مقیاس مورد بررسی قرار گرفت و گویه‌های نامناسب حذف شدند. برای احراز روایی سازه مقیاس از تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی استفاده شد، نتایج تحلیل مؤلفه‌های اصلی با چرخش واریماکس نشان داد که ارزش ویژه 5 عامل قابل‌ملاحظه بود که درمجموع 52/69 درصد واریانس مقیاس خودمختاری پژوهشی را تبیین می‌کردند. شاخص‌های نیکویی برازش مدل را تأیید نمودند. همچنین برای تعیین پایایی مقیاس خودمختاری پژوهشی از روش همسانی درونی(ضریب آلفا) استفاده شد، نتایج نشان داد ضریب آلفای کل مقیاس86/0 و در خرده مؤلفه‌های آزادی انتخاب، توانایی انتخاب، خودآگاهی، قدرت ارزیابی و مسئولیت‌پذیری به ترتیب 74/0، 75/0، 78/0، 70/ 0 و 72/0 به‌دست آمد. درمجموع می‌توان گفت که مقیاس خودمختاری پژوهشی، از همسانی درونی مطلوب و روایی کافی برخوردار بود. تفاصيل المقالة