سابقه و هدف: بیماری فیتوپلاسمایی تورم جوانه گوجه فرنگی در سال های اخیر در مناطق مختلف کشور شیوع پیدا کرده است. این پژوهش با هدف تعیین غلظت و الگوی گسترش کاندیداتوس فیتوپلاسما استرالیزیا در گوجه فرنگی، به منظور ردیابی سریع تر بیمارگر به ویژه در دوره کمون بیماری و مدیریت بهتر آن انجام شد.مواد و روش ها: در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی، سه گیاه گوجه فرنگی به وسیله پیوند به کاندیداتوس فیتوپلاسما استرالیزیا آلوده شدند. در فواصل زمانی 10، 20، 40 و 70 روز پس از مایه زنی، نمونه برداری از برگ های انتهایی گیاهان تیمار، برگ ها از ساقه های بالا و پایین محل پیوند و نیز ریشه های فرعی انجام شد. سپس با روش واکنش زنجیره ای پلی مراز در زمان واقعی، غلظت و الگوی گسترش فیتوپلاسما در گیاهان یاد شده تعیین شد. همچنین، روش های واکنش زنجیره ای پلی مراز مستقیم و آشیانه ای در ردیابی فیتوپلاسمای همراه با بیماری استفاده و مقایسه شدند.یافته ها: نتایج نشان دادند که کاندیداتوس فیتوپلاسما استرالیزیا پس از ورود به گیاه، به سمت بالا و پایین حرکت کرده و به همین دلیل در برگ های بالایی و ریشه های گیاهان آلوده، غلظت آن بیشتر از برگ های میانی و پایینی بود. براساس یافته های این پژوهش، میانگین دوره کمون بیماری حدود 40 روز تخمین زده شد. واکنش زنجیره ای پلی مراز آشیانه ای حساس تر از واکنش زنجیره ای پلی مراز مستقیم در ردیابی این فیتوپلاسما به ویژه در دوره کمون بیماری بود.نتیجه گیری: برای ردیابی و تشخیص بیماری تورم جوانه گوجه فرنگی ناشی از کاندیداتوس فیتوپلاسما استرالیزیا، بهتر است از برگ های انتهایی و ریشه ها نمونه برداری و از روش واکنش زنجیره ای پلی مراز آشیانه ای استفاده شود. تفاصيل المقالة

چغندرقند، از مهم ترین محصولات زراعی ایران است و بیماری های مرگ گیاهچه و پوسیدگی ریشه ناشی از R. solani از مهمترین علل کاهش عملکرد چغندرقند، می باشند. در این تحقیق جنبه های مختلف آنتاگونیستی 6 جدایه از  P. oligandrumدر کنترل R. solaniبا روش هایآزمایشگاهی شامل بررسی های میکروسکوپی نحوه ارتباط هیفی، رقابت غذایی، اثر متابولیت های گازی فرار،  اثر ترشحات مایع خارج سلولی در محیط کشت مصنوعی، خاک و وجود متابولیت های ضد قارچی مقاوم به حرارت در محیط کشت مصنوعی ارزیابی شدند. در بررسی های میکروسکوپی رفتار هیف  P. oligandrumبه شکل پیچیدن به دور هیف، چروکیدگی و جداشدن پروتوپلاست از دیواره سلولی، تشکیل اووسپور بر روی و داخل هیف R. solani دیده شد. در سایر آزمایش ها، جدایه های تربت جام و مشهد آنتاگونیست بیشترین قابلیت رقابت غذایی با R. solani را در محیط کشت داشتند و متابولیت های گازی فرار کلونی 36 ساعته جدایه تربت جام آنتاگونیست با41/56 درصد بیشترین تاثیر را در بازدارندگی از رشد میسلیوم R. solani داشت. بررسی کارایی ترشحات مایع خارج سلولی P. oligandrum در ممانعت از رشد میسلیوم R. solani در محیط کشت نشان داد جدایه مشهد با31/71درصد بیشترین بازدارندگی از رشد R. solani و غلظت های30%،40% و50% ترشحات مایع خارج سلولی جدایه تربت جام بیشترین اثر بازدارندگی از رشد R. solani را در محیط کشت داشتند. در بررسی کارایی ترشحات مایع خارج سلولی P. oligandrum در ممانعت از رشد میسلیوم R. solani در خاک مشخص شد، تیماری که خاک مورد استفاده در آن تنها با اینوکولوم P. oligandrum آلوده شده بود با 09/32 درصد بیشترین تاثیر را در بازدارندگی از رشد میسلیوم R. solani داشت. همچنین جدایه تربت جام، با 36/71 درصد بیشترین بازدارندگی از رشد R. solani را در آزمون مقایسه توانایی تولید متابولیت های ضد قارچی مقاوم به حرارت در محیط کشت، را داشت. تفاصيل المقالة

در این تحقیق اثرات آنتاگونیستی جدایه‏های باکتریایی Bacillus subtilisوPseudomonas fluorescens علیه بیمارگر در آزمایشگاه و روی گوجه‏فرنگی رقم اچ‏فلات در گلخانه‏ بررسی شد. میزان بازدارندگی جدایه‏های باکتریایی از رشد بیمارگر به روش کشت متقابل روی محیط کشت PDA ارزیابی گردید. دو جدایه ازP. fluorescens  و یک جدایه از B. subtilis بر بیمارگر در گلخانه به روش آغشته سازی ریشه گیاهچه‏ها با سوسپانسیون باکتری قبل از انتقال دادن گیاهچه‏ها به گلدان‏ها بررسی شد. یک‌سوم فوقانی خاک گلدان‏‏ها قبل از انتقال گیاهچه‏ها به گلدان‏ها به نسبت 10 درصد وزنی با مایه تلقیح قارچ بیمارگر آلوده شده بود. برهم‏کنش بین آنتاگونیست‏ها و بیمارگر در گلخانه، 60 روز پس از مایه‏کوبی گیاهچه‏ها با اندازه‏گیری فاکتورهای رشدی گیاهچه‏های گوجه‏فرنگی و شدت بیماری پژمردگی فوزاریومی ارزیابی شد. نتایج نشان داد که جدایه‏های (P1) P. fluorescens، (P2) P. fluorescens و B. subtilis در آزمایشگاه به ترتیب 8/28، 74/25 و 52/10 درصد بازدارندگی از رشد بیمارگر را داشتند. آنتاگونیست‏های P. fluorescensوB. subtilis در آزمایش‏های گلخانه‏ای موجب کاهش شدت آلودگی و افزایش فاکتورهای رشدی بوته‏های گوجه‏فرنگی در حضور قارچ بیمارگر شدند. در روش کشت متقابل جدایه‏های P. fluorescens از قدرت آنتاگونیستی بالاتری برخوردار بودند، در حالی که در آزمایش گلخانه‏ای جدایه B. subtilis در افزایش رشد گیاه و کاهش بیماری مؤثرتر است. 
  تفاصيل المقالة