آزار جنسی در محیط کار، از جمله پدیده­های مخرب اجتماعی در سازمان بوده که به دلایل متعددی در جامعه­ی سازمانی ایران کمتر مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیرات مستقیم و غیر‌مستقیم آزار جنسی و استرس شغلی بر بروز رفتار غیرکارکردی شامل غیبت و جابجایی، با در نظر گرفتن نقش واسطه‌ای (میانجی) فرسودگی شغلی انجام شده است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه­ی گردآوری داده‌ها همبستگی- علی بوده و حجم نمونه با محاسبات آماری حداقل 273 و روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تعیین گردید. ابزار سنجش متغیرها و گردآوری داده‌ها پرسش­نامه بوده که روایی آن توسط خبرگان مورد تأیید قرار گرفت و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ بررسی شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها و آزمون فرضیه‌ها از روش‌های همبستگی دو متغیری و مدل‌سازی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS و AMOS بهره‌گیری شد. نتایج نشان دادند آزار جنسی و استرس شغلی هم به‌طور مستقیم و هم با واسطه فرسودگی شغلی بر قصد جابجایی و غیبت تأثیر معنی‌داری دارند. تفاصيل المقالة