این پژوهش با هدف مطالعه­ی چگونگی برساخت سوژه­ی زنانگی در تشکل­های اصولگرای زنانه به تحلیل گفتمان متن­های منتشر شده توسط مرکز تحقیقات زن و خانواده وابسته به حوزه­ی علمیه­ی خواهران قم و شورای فرهنگی- اجتماعی زنان وابسته به شورای عالی انقلاب فرهنگی، در بازه­ی زمانی سال­های ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۹ پرداخته است. یافته­ها نشان می‌دهد این گفتمان از سه منظر بدن، میل جنسی و نقش های جنسیتی به زنانگی نگریسته و سه تاکتیک گفتمانی محرک خواندن بدن زنانه، به رسمیت نشناختن میل جنسی زن و قداست خانواده و زن در مقام مادر و همسر را در برساخت زنانگی به­کار می­گیرد. این گفتمان با برساخت دوگانه­ی خود و دیگری نظام سرمایه­داری غرب، سوژه­ی زنانگی را در قالب دو دسته‌ ابژه‌ مطیع و سرکش بازنمایی کرده به‌طوری‌که ابژه­های مطیع، را به عنوان الگوهای مطلوب تکثیر کرده و ابژه­های مقاوم را با هدف اعمال هرچه بیشتر قدرت و انقیاد سوژه­ی زنانه طرد کرده و به حاشیه می­راند تا در نهایت، با بازتولید ساختارهای امتیاز دهنده­ی سنتی و قانونی برای مردان سرپرستی ایشان بر زنان را در سطوح خرد و کلان تداوم بخشد. تفاصيل المقالة