بیان مسئله: از اوایل دهه 1330 شمسی، با توسعه شهرستان اصفهان، این منطقه به مقصد اصلی حرکت‌های جمعیتی در مرکز کشور تبدیل شده است. این حرکت‌های جمعیتی در داخل استان نیز چشمگیر بوده و می‌تواند تأثیرات مثبت و منفی بر جوامع مبدأ و مقصد داشته باشد. هدف: هدف از انجام این پژوهش شناسایی عوامل مؤثر بر مهاجرت‌های درون استانی به شهرستان اصفهان و تاثیر تغییرات آب و هوایی بر این حرکت‌های جمعیتی است. روش: اطلاعات مورد نیاز برای این پژوهش از دو منبع کتابخانه‌ای و میدانی (پرسشنامه) جمع‌آوری شده است. در راستای ارائه مبانی نظری و شناخت محدوده مطالعاتی، از روش کتابخانه‌ای استفاده شده و به‌منظور رتبه‌بندی عوامل مؤثر بر مهاجرت‌های درون منطقه‌ای، این عوامل در قالب پرسشنامه توسط مهاجران درون استانی به شهرستان اصفهان در دوره زمانی 1385 تا 1395 تکمیل و رتبه‌بندی گردیده است. در این تحقیق، آزمون فریدمن بر روی داده‌ها برای رتبه‌بندی عوامل و شناسایی عوامل اصلی به‌کار گرفته شده و برای بررسی تأثیر تغییرات آب و هوا از روش رگرسیون خطی درنرم‌افزار SPSS انجام شده است. علاوه بر این، تغییرات آب و هوا در سطح استان اصفهان از طریق روش همپوشانی وزنی (Weighted Overlay) لایه‌های اقلیمی (کمینه و بیشینه دما و بارش) در نرم‌افزار GIS محاسبه شده است. یافته‌ها و بحث: تحلیل‌ها نشان داد که سه عامل اصلی شامل بازار اشتغال، خدمات شهری (آموزشی، درمانی و تفریحی) و امکان حضور در جامعه فرهیخته‌تر به‌طور مستقیم بر مهاجرت‌های درون‌استانی به شهرستان اصفهان تأثیرگذار بوده‌اند. همچنین، تغییرات آب و هوایی به عنوان عاملی که مستقیما بر اشتغال اثرگذار بوده است، افراد را به سمت شهرستان اصفهان با فرصت‌های شغلی متنوع‌تر سوق داده است. نتیجه‌گیری: معکوس کردن روند مهاجرت تنها از طریق بهبود اشتغال غیرممکن است، اما با شناسایی عمیق کمبودها و نارسایی‌های فعالیت‌های کشاورزی و موانع اقتصادی در روستاها، می‌توان با استفاده از امکانات محلی و منابع موجود، برنامه‌هایی برای کاهش مهاجرت تدوین کرد.