انقلاب اسلامی ایران ،انقلابی است که در آن گفتمان های مختلف رقیب با یکدیگر رقابت می کنند ، ریشه این گفتمان ها به بازنمایی ایرانیان از مفاهیم مدرن در انقلاب مشروطه بر می گردد ،ایرانیان در مشروطه با مفاهیم مدرن آشنا شدند و این در حالی بود که بازنمایی های متفاوتی از اصطلاحات نو آمده وجود داشت ، این گفتمانها هر یک دارای دال مرکزی و فرعی خاص خود را دارا بودند.میدان تصادم این گفتمانها ، علاوه بر رسایل علما، مطبوعات و سخنرانی های نمایندگان در مجلس مشروطه است همین اختلافات و تصادم ها در انقلاب اسلامی ایران نیز استمرار پیدا کرد در واقع بدون شناخت گفتمان های مشروطه نمی توان به درک دقیقی از اختلافات گفتمانی درباره مفاهیم و بازنمایی آنها در انقلاب اسلامی دست یافت.،بر این اساس با بررسی این متون می توان سه گفتمان برآمده از بازنمایی واژگان مدرن را در انقلاب مشروطه به عنوان بنیان گفتمانی انقلاب اسلامی ۵۷ شناسایی و تبیین کرد ، گفتمان های مخالفان مشروطه با دال مرکزی(شریعت) که بنیان گفتمان اصولگرایی است ، گفتمان علمای مشروطه طلب با دال مرکزی (شرع) که بنیان گفتمان اصلاح طلبان است و گفتمان روشنفکران مشروطه طلب با دال مرکزی (قانون) که بنیان گفتمان روزنامه نگاران پس از دوم خرداد است سه گفتمانی بودند که در انقلاب مشروطه حاضر بودند و در انقلاب اسلامی نیز استمرا ر داشته است. تفاصيل المقالة