هدف تحقیق حاضر، تعیین تاثير شش هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل دارچین بر بیان ژن رزیستین در بافت عضلانی کند انقباض موش‌های نر ویستار تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب می‌باشد. نمونه آماری تحقیق شامل 50 سر موش نر دو ماهه نژاد ویستار است که به طور تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند و هر گروه شامل ده سر موش بود. موش‌ها روزانه به حدود 20 گرم پلت و به ازاي هر 100 گرم وزن بدن به 12-10 ميلي¬ليتر آب دسترسی داشتند. گروه‌های دریافت¬کننده غذای پرچرب، روزانه به مقدار 5/1 میلی‌گرم به ازاء هر کیلوگرم از وزن بدن از امولسیون غذای پرچرب استفاده کردند. گروه تمرین هوازی، پنج روز در هفته و به مدت شش هفته در برنامه‌ تمرین هوازی روی نوارگردان الکترونیکی شرکت کرد. گروه مصرف عصاره دارچین ، 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن را به مدت 6 هفته دریافت کردند. برای تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي آماري t وابسته، آنالیز واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی استفاده گردید. نتایج نشان داد که اثرات رژیم غذایی پرچرب، ترکیب رژیم غذایی پرچرب و تمرین هوازی، ترکیب رژیم غذایی پرچرب و دارچین و ترکیب رژیم غذایی پرچرب، تمرین هوازی و دارچین بر متغیر ژن رزیستین در بافت عضلانی کند انقباض معنی دار است (05/0 ≥ p ). در نتيجه با توجه به اثرات بهینه و مطلوب دریافت عصار‌ه دارچین همراه با اجرای تمرین هوازی بر وزن بدن و میزان بیان ژن رزیستین و تعدیل اثرات نامطلوب دریافت رژیم غذایی پرچرب، توصیه می‌شود که همراه با اجرای تمرینات ورزشی هوازی از عصاره دارچین نیز استفاده شود.

هدف تحقیق، اعتباریابی آزمون پرش جفت جانبی با آزمون RAST و ارتباط آن با BMI دانشجویان زن غیر ورزشکار بود. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از لحاظ استراتژی نیمه تجربی است که به روش میدانی انجام شد. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه‌ی دانشجویان زن غیر ورزشکار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر بود. نمونه‌ی آماری شامل 30 نفر از دانشجویان مذکور بود که به صورت تصادفی ساده از بین دانشجویان زن غیر ورزشکار (دانشجویانی که در کلاس‌های تربیت بدنی عمومی حضور داشتند و هیچگونه سابقه ورزشی نداشتند) انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده‌ها از آزمون‌های توان بی هوازی RAST و پرش جفت جانبی و همچنین BMI استفاده شد. از آزمون کلموگروف- اسمیرنوف جهت تعیین طبیعی بودن توزیع داده‌ها و آزمون ضریب همبستگی پیرسون جهت تعیین ارتباط بین متغیرها استفاده شد. نتایج نشان داد که بین حداقل، حداکثر و میانگین توان آزمون پرش جفت جانبی با آزمون RAST در دانشجویان زن غیر ورزشکار رابطه معنی‌دار آماری وجود دارد اما بین شاخص خستگی دو آزمون رابطه معنی داری وجود ندارد. بین حداقل، حداکثر و میانگین توان آزمون پرش جفت جانبی با BMI دانشجویان زن غیر ورزشکار رابطه معکوس و معنی‌دار آماری وجود دارد. بین شاخص خستگی آزمون پرش جفت جانبی با BMI دانشجویان زن غیر ورزشکار رابطه مستقیم و معنی‌دار آماری وجود دارد. بین حداقل، حداکثر و میانگین توان آزمون RAST با BMI دانشجویان زن غیر ورزشکار رابطه معکوس و معنی‌دار آماری وجود دارد. بین شاخص خستگی آزمون RAST با BMI دانشجویان زن غیر ورزشکار رابطه مستقیم و معنی‌دار آماری وجود دارد (05/0 =α).