هدف از این پژوهش مقایسه عملکرد مدل ارزش در معرض خطر با رویکرد نقد شوندگی– تی کاپولا با همبستگی شرطی پویا (t-copula-GARCH-LVaR) با مدل ارزش در معرض خطر(VaR) جهت بهینه‌سازی پرتفوی در بورس اوراق بهادار تهران است. در پژوهش حاضر، به‌منظور آزمون فرضیه‌های مورد نظر، دوره زمانی بین سال‌های 1390 الی 1400 می‌باشد. کلیه متغیر‌های مورد استفاده در این پژوهش در مقیاس کمی و مشاهدات به صورت سری زمانی بازدهی لگاریتمی روزانه 40 شاخص بورسی شامل 39 شاخص صنعت و یک شاخص اوراق با درآمد ثابت از ابتدای شهریور ماه 1390 الی انتهای تیرماه 1400 می‌باشد. در این پژوهش جهت انجام تحلیل‌های نهایی کلیه محاسبات مورد نیاز این پژوهش با استفاده از نرم‌افزار متن باز R 4.2.1 انجام شده است. نتایج ما نشان داد که در دو سطح ریسک 99% و 95% مدل بهینه‌سازی t-copula-GARCH-LVaR بر طبق معیار شارپ بر اساس آزمون من ویتنی در سطح آزمون 95 درصد عملکرد بهتری دارد. تفاصيل المقالة