هدف از این پژوهش اثر آنومی سازمانی بر ریاکاری سازمانی با میانجی کم‌کاری و سایش اجتماعی کارکنان در سازمان ورزش شهرداری تهران بود. روش تحقیق از نوع توصیفی همبستگی می‌باشد. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان سازمان ورزش شهرداری تهران بود. نمونه آماری به تعداد قابل کفایت برای نرم افزار مدلسازی اسمارت پی‌ال‌اس برآورد گردید (215 نفر) و به صورت تصادفی طبقه‌ای نمونه‌گیری شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه بازطراحی شده از تحقیقات قبلی برای چهار متغیر (37 سوال) و در مقیاس 5 گزینه‌ای لیکرت بود. روایی محتوایی ابزار با استفاده از نظر متخصصان (12 نفر)، پایایی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و روایی سازه با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی ارزیابی و تایید گردید. نتایج نشان داد که در روابط مستقیم؛ متغیر آنومی سازمانی اثر معنی‌داری بر سایش اجتماعی (444/0)، کم کاری کارکنان (787/0) و ریاکاری سازمانی (294/0) داشت. همچنین اثر سایش اجتماعی بر ریاکاری سازمانی (386/0) و کم کاری کارکنان (21/0) معنی‌داری بود. اثر کم کاری کارکنان بر ریاکاری سازمانی (498/0) نیز معنی‌دار مشاهده شد. در روابط غیرمستقیم هم؛ اثر آنومی سازمانی بر ریاکاری سازمانی از مسیر دو متغیر میانجی سایش اجتماعی (19/0) و کم کاری (27/0) معنی‌دار بود. براساس یافته‌های پژوهش می‌توان گفت هر چند آنومی سازمانی به خودی خود می‌تواند منجر به رفتار سازمانی منفی مانند ریاکاری شود اما در صورتی که متغیرهای میانجی و مداخله‌گر کنترل نشود این اثر می-تواند بسیار شدیدتر باشد. تفاصيل المقالة