لازمه شکل‌گیری جامعه، تعاملات مستمر است و"عیار" سلامت جامعه، تعاملات‌ گرم است. بخش عظیمی از جمعیت جامعة ایران، در شهرها زندگی می‌کنند. اقتضای زندگی شهری، فشردگی جمعیت است و زندگی در شهر، معمولاً داشتن همسایگان متعدد را سبب می‌شود. کم ‌و‌ کیف تعاملات، کیفیت زندگی را متأثر می‌سازد؛ ازین‌رو اندازه و وضعیت تعاملات همسایگی در جامعة ایران، موضوعی قابل‌اعتناست. هدف این نوشتار، توصیف وضع تعاملات اجتماعی همسایگی در ایران است؛ آن‌گونه که جامعه‌شناسان ادراک و گزارش کرده‌اند. تحقیق حاضر به 30 مقالة پژوهشی معتبر که 22 جامعه‌شناس برجستة ایرانی نوشته‌اند، (از مجموعه 714 اثر 119 جامعه‌شناس) استناد کرده است. روش مورد استفاده، روش تحلیل محتوای جهت‌دار است. داده‌های بررسی‌شده حاکی از وجود مشکل، فقدان تعاملات همسایگان،کمبود و کاهش روابط و تعاملات همسایگان، ضعف تعاملات گرم همسایگان، تعاملات سرد همسایگان، شناخت محدود همسایگان نسبت به ‌هم وکم بودن اعتماد همسایگان به یکدیگر بوده است. هرکدام از این مشکلات، مشتمل بر مشکلات تعاملی جزئی‌تری است که نشان می‌دهد؛ تعاملات اجتماعی همسایگی در ایران بسیار "کم‌عیار" و بیمار است. تفاصيل المقالة