هدف: با توجه به این که فوتبال به عنوان یک ورزش پرطرفدار، بر محور هوادار استوار است، اهمیت شایستگی‌های فرهنگی هوادار با وجود محیط‌های چند فرهنگی به یک مسئله مهم بدل شده است. پژوهش حاضر برای درک آن قصد دارد تجربه زیسته هواداران در ورزش فوتبال را واکاوی نماید. هدف پژوهش پدیدارشناسی تجربه زیسته هواداران در ورزش فوتبال در زمینه درک شایستگی‌های فرهنگی هوادار است. روش‌ پژوهش: پدیدارشناسی از نوع توصیفی و مبتنی بر مدل کولایزی می‌باشد. جامعه پژوهش اعضای کانون هواداران ورزشی باشگاه سپاهان اصفهان و مدیران فرهنگی باشگاه بودند. از این میان با 20 نفر نمونه پژوهش به اشباع داده رسید. روش نمونه‌گیری هدفمند وابسته به معیار و غیرمتجانس بود. ابزار گردآوری داده‌ها مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. اعتبار داده‌ها از طریق ممیزان بیرونی، توصیف عمیق، بازگشت به مصاحبه‌شوندگان و دو کدگذار تائید شد. یافته‌های پژوهش: یافته‌های پژوهش پس از پیاده‌سازی اطلاعات و کدگذاری داده‌ها در سه مقوله شامل شایستگی‌های شناختی، عاطفی و رفتاری دسته‌بندی شدند. بعد شایستگی‌های شناختی شامل توسعه سواد هواداری، کنترل شکاف آگاهی، پرهیز از جانب‌داری اجتماعی و فرهنگی، تقویت حافظه فرهنگی مثبت و قابلیت‌های نگرشی و بعد شایستگی‌های رفتاری شامل خودکارآمدی فرهنگی، پایش فرهنگی، الگوسازی و مسئولیت اجتماعی و فرهنگی و شایستگی‌های عاطفی شامل توسعه سرمایه عاطفی، تقویت خودخواستگی، بازتولید فرهنگ جوانی و تقویت فرهنگ زنانه است. نتیجه‌گیری: ظرفیت علاقه‌مندان به ورزش در پذیرش کانون هواداری به عنوان یک قابلیت دارای ارزش‌افزوده برای باشگاه ورزشی وجود دارد. توجه به شایستگی‌های فرهنگی سبب ایجاد مزیت رقابتی برای باشگاه‌هایی است که کانون هواداری را توسعه می‌دهند. تفاصيل المقالة

هدف: به واسطه اهمیت راهبردی حضور فیزیکی هواداران در ورزشگاه‌ها و تنظیم مناسبات ورزشی و جایگاه آن‌ها در توسعه فرهنگ هواداری درک چالش‌هایی که فراروی هواداران ورزش فوتبال قرار دارد مسئله قابل توجهی به شمار می‌رود که مستقل از ظرفیت‌های ایجاد شده توسط کانون‌ها و باشگاه‌های ورزشی نیازمند واکاوی و بازخوانی از منظر هواداران است. ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر واکاوی تجربه زیسته هواداران از چالش‌های توسعه فرهنگ هواداری ورزش فوتبال است.روش پژوهش: روش پژوهش کیفی از نوع پدیدارشناسی با رویکرد توصیفی و مبتنی بر مدل کولایزی می‌باشد. جامعه پژوهش اعضای کانون هواداران ورزشی باشگاه سپاهان اصفهان و مدیران فرهنگی باشگاه بودند. از این میان نمونه پژوهش با 20 نفر به اشباع داده رسید. روش نمونه‌گیری هدفمند وابسته به معیار و غیرمتجانس بود. ابزار گردآوری داده‌ها مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. اعتبار داده‌ها از طریق ممیزان بیرونی، توصیف عمیق، بازگشت به مصاحبه‌شوندگان و دو کدگذار تائید شد. یافته‌های پژوهش: یافته‌های پژوهش پس از پیاده‌سازی اطلاعات و کدگذاری داده‌ها در چند مقوله شامل بازمهندسی افکار هواداران در فرهنگ توسعه، گرایش روز افزون به مصرف رسانه‌ای، نگرش ابزاری به هواداران، زنانه شدن ورزش، مسئولیت اجتماعی هواداران، صلاحیت فرهنگی-اجتماعی هواداران و کسب‌وکار هواداران دسته‌بندی شدند.نتیجه‌گیری: توسعه فرهنگ هواداری مستلزم آمادگی برای مواجهه با چالش‌هایی است که بخش عمده‌ای از آن از طریق افزایش مهارت‌های فردی و میان فردی و توسط هواداران قابل انجام است؛ نتایج این پژوهش در تقویت و بازسازی نگرش‌های مدیران و برنامه ریزان کانون‌های هواداری برای توسعه فرهنگ هواداری تأثیرگذار خواهد بود. تفاصيل المقالة