-
المقاله
1 - بررسی میزان و فعالیت سیرتوئین در رتهای دیابتی شده وتحت محدودیت کالری و اثر نیتریک اکساید بر آنمجله پلاسما و نشانگرهای زیستی , العدد 66 , السنة 17 , بهار 1403أکثر
زمینه و هدف : سیرتوئینها، پروتئینهای رده 3 یک خانواده از آنزیمهای هیستون داستیلاز هستند که هیدرولیز انتهای استیله هیستون را کاتالیز کرده، موجب تغییر شکل کروماتین، ایجاد هتروکروماتین و در نتیجه مهار رونویسی شده و در پیری و سرطان نقش دارد. سیرتوئین فرایندهای مهم سلولی نظیر آپوپتوز، پیری سلول و متابولیسم را تنظیم میکند. بنابراین سیرتوئین میتواند یک هدف درمانی جدید برای دیابت باشد. همچنین سیرتوئین بعنوان پروتئین تنظیمکننده طول عمر شناخته شده است. در مطالعه حاضر اثر نیتریک اکساید بر فعالیت سیرتوئین در رتهای دیابتی و تحت محدودیت کالری مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها : حیوانات مورد استفاده در پژوهش حاضر موشهای صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 250 گرم بودند که به 5 گروه کنترل (C)، تحت محدودیت کالری (CR)، دیابتی شده (D)، ال-آرژنین و گروه L-Name تقسیم شدند و هر گروه شامل ده حیوان بوده است. برای دیابتی کردن به هر حیوان، استرپتوزوسین با دوز mg/kg 50 به روش درونصفاقی تزریق گردید. گروه دریافت کننده L-Name (مهارکننده NO)، با دوز mg/kg 10 آنرا بصورت تزریق درون حفره شکمی دریافت کردند. گروه ال-آرژنین (پیشساز نیتریکاکساید) نیز، دوز mg/kg 50 از آنرا بصورت تزریق درون حفره صفاقی دریافت کردند. گروه محدودیت کالری به مدت 4 هفته تحت رژيم كم كالري قرار گرفتند. پس از طي دورهي 4 هفتهای، حيوانات تحت بیهوشی قرارگرفته و خونگیری بطور مستقیم از قلب آنها بعمل آمد. میزان سیرتوئین بوسیله کیت مربوطه و با دستگاه الایزاریدر سنجیده شد. نتایج حاصل با استفاده از نرمافزار spss تجزیه و تحلیل شد.
نتایج : میزان سیرتوئین سرم در گروه ال-آرژنین (P<0.05) و CR (P<0.01) بطور معنیداری افزایش یافت در حالیکه در گروه دیابت کاهش معنیدار نشان داد (P<0.001). همچنین میزان کاهش سیرتوئین در گروه L-Name معنادار نبود.
نتیجه گیری : نتایج نشان داد که ال- آرژنین بعنوان پیشساز نیتریکاکساید باعث افزایش میزان سیرتوئین در رتهای دیابتی و تحت محدودیت کالری میگردد.
تفاصيل المقالة