وجود تنوع نژادی، قومی، زبانی، فرهنگی، در کشورهای مختلف، نظام‌های تربیتی آن‌ها را متعهد نموده تا پاسخی درخور و شایسته به پدیده تنوع و تکثر جوامع خود بدهند و به نحوی شایسته در برنامة آموزشی مورد توجه واقع شوند. تربیت چندفرهنگی، رویکردی است که در پاسخ به تنوع و تکثر فرهنگی در یک جامعه و نظام تربیتی آن اتخاذ می‌شود. این مطالعه با هدف بررسی چیستی و دلایل توجه به برنامه درسی چند فرهنگی و شناسایی مؤلفه‌های آن انجام گرفت. روش پژوهش کیفی و از نوع تحلیل محتوا بود. به‌منظور جمع‌آوری اطلاعات از همة منابع در دسترس در حوزة تعلیم‌وتربیت چندفرهنگی موجود در کتابخانه چاپی و الکترونیک (پایگاه‌های اطلاعات علمی معتبر) استفاده شد و با به‌کارگیری نظام مقوله‌ای قیاسی مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌های این پژوهش ضمن مشخص کردن ضرورت‌های تعلیم‌وتربیت چندفرهنگی (واقعیت‌های اجتماعی جامعة ایران، منزلت و کرامت انسانی و لزوم احترام به فرهنگ همة انسان‌ها، فقدان آموزش چندفرهنگی در نظام تربیتی کنونی، جهانی‌شدن و الزامات آموزشی ناشی از آن، ضرورت‌های تربیتِ معلمان آشنا به آموزش چندفرهنگی) نشان داد که توجه به برنامة درسی چندفرهنگی در آموزش، در شرایط کنونی جهانی و ملی یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر است و در پایان مؤلفه‌های آموزش چندفرهنگی مورد شناسایی قرار گرفتند که به‌طور خلاصه می‌توان موارد زیر را اشاره نمود: آموزش ضد تبعیض نژادی، پذیرش تنوع و تکثر، همزیستی مسالمت‌آمیز با گروه‌های دیگر، رعایت عدالت تربیتی، انعطاف در برنامه‌های درسی، تنوع در استفاده از روش‌های تدریس، تنوع در استفاده از مواد آموزشی، حق حفظ زبان‌های اقلیت. تفاصيل المقالة