مقدمه: اختلال اضطراب اجتماعی بسیار ناتوان کننده است که به مختل شدن بسیاری از جنبه­های زندگی، و در موارد شدید به کاهش کیفیت زندگی فرد منجر می­شود. بنابراین بکارگیری درمان­ تجربی فراتشخیصی یکپارچه­نگر ضروری می­باشد. این پژوهش با هدف ارزیابی و مقایسه اثربخشی ماتریکس درمان پذیرش و تعهد و درمان پذیرش و تعهد متمرکز بر شفقت بر اضطراب اجتماعی، انعطاف­پذیری پذیرش و عمل، زندگی ارزشمند و شفقت به­خود انجام شد. مواد و روش­ها: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی با طرح آزمایشی تک آزمودنی با خط پایه چندگانه ناهمزمان بود که به­روش نمونه­گیری هدفمند در طی 12 جلسه 60 دقیقه­ای، با پیگیری2 ماهه بر روی 6 دانشجوی مبتلا به­اختلال اضطراب اجتماعی اجرا شد. برای مقایسه نتایج این دو الگوی درمانی یکپارچه­نگر، از مقیاس اضطراب اجتماعی لیبویتز، هیمبرگ و همکاران، (1999)، پرسشنامۀ انعطاف­پذیری پذیرش و عمل- نسخۀ دوم بوند، و­ همکاران (2011)، پرسشنامۀ زندگی ارزشمند ویلسون و همکاران (2010) و مقیاس خود شفقت­ورزی- فرم کوتاه ریس و همکاران (2011)، استفاده شد. داده­ها با روش ترسیم دیداری، درصد بهبودی، شاخص تغییر پایا و شاخص­های شش­گانه کارایی بالینی تحلیل شدند. یافته­ها: نتایج نشان داد که هر دو روش ماتریکس درمان پذیرش و تعهد و درمان پذیرش و تعهد متمرکز بر شفقت در کاهش اضطراب اجتماعی (1.96->Z) و افزایش انعطاف­پذیری پذیرش و عمل، خود شفقت­ورزی و زندگی ارشمند در مرحلۀ آخر درمان و مرحلۀ پیگیری موثر و معنادار است (1.96Z>). همچنین نتایج این پژوهش در مرحله پیگیری نیز نشان دهندۀ تداوم اثربخشی و کارایی این دو مداخله یکپارچه­نگر بر اختلال اضطراب اجتماعی بود.  بحث و نتیجه­گیری: این پژوهش از اثربخشی و کارایی بالینی ماتریکس درمان پذیرش و تعهد و درمان پذیرش و تعهد متمرکز بر شفقت در دانشجویان با اختلال اضطراب اجتماعی حمایت می­کند. تفاصيل المقالة