این پژوهش با هدف مقایسه طرحواره‌های آسیب‌زای اولیه در زنان مبتلا به اختلالات شخصیت و زنان عادی شهر اصفهان انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش شامل دو گروه؛ زنان مبتلا به اختلالات شخصیت مرزی، نمایشی، وسواسی، وابسته و اجتنابی و زنان بهنجار در سال 1398 بود. در این پژوهش از روش نمونه‌گیری غیراحتمالی هدفمند استفاده شد، به این صورت که 60 نفر از زنان 20 تا 40 ساله مبتلا به اختلالات شخصیت مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان و 60 نفر از افراد سالم صورت هدفمند انتخاب و پرسشنامه‌های پژوهش پاسخ دادند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه طرحواره‌های آسیب‌زای اولیه (Young, 1998) بود. داده‌ها به روش تحلیل واریانس چندمتغیری تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین طرحواره‌های آسیب‌زای اولیه در بین زنان مبتلا به اختلالات شخصیت مرزی، نمایشی، وسواسی، وابسته و اجتنابی با زنان عادی تفاوت معناداری وجود دارد (01/0>P). بدین صورت که افراد مبتلا به اختلالات شخصیت نسبت به افراد عادی، دارای نمرات بالاتر در مولفه‌های بریدگی و طرد، خودمختاری و عملکرد مختل، دیگرجهت‌مندی، بازداری و گوش به زنگی بیش از حد و محدودیت‌های مختل بودند. بر اساس این نتایج، لازم است که به فرایندهای روان شناختی، اجتماعی، هیجانی و خانوادگی افراد مبتلا به اختلال شخصیت توجه و با بکارگیری روش‌های مداخله ای مناسب همچون طرحواره درمانی، به سلامت روان‌شناختی آنان کمک شود. تفاصيل المقالة