این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر سخت‌رویی روان‌شناختی و سلامت معنوی در دانش‌آموزان دختر انجام شد. جامعة آماری پژوهش، دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه (منطقه 12 تهران) در سال تحصیلی 96-95 بود. با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای 90 نفر از دانش‌آموزان انتخاب شدند و به پرسشنامة سخت‌رویی کوباسا (1979) و سلامت معنوی پولوتزین و الیسون (1982) پاسخ دادند. 24 نفر از دانش‌آموزانی که نمره پایین‌تری در این پرسشنامه گرفتند انتخاب‌شده و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش (12 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت آموزش مهارت‌های زندگی قرار گرفتند. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. پس از اتمام برنامه آموزشی از دو گروه پس‌آزمون و پس از دو ماه پیگیری به عمل آمد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که آموزش مهارت‌های زندگی باعث افزایش سخت‌رویی روان‌شناختی (001/0>p ) و سلامت معنوی (001/0>p ) دانش‌آموزان شده است. نتایج پیگیری نمرات گروه آزمایش پس از دو ماه، حاکی از ماندگاری اثر مداخلات بود. تفاصيل المقالة

هدف از این پژوهش، پیش‌بینی رضایت زناشویی بر اساس شادکامی و کیفیت زندگی در زوجین شهر تهران بود. طرح پژوهش، توصیفی - همبستگی بود. جامعۀ آماری پژوهش، همۀ زوج‌های منطقه ۱۱ و ۱۲ شهر تهران در سال 97-96 بودند. تعداد 150 نفر (75 زن و 75 مرد) از طریق نمونه‌گیری در دسترس، برای پاسخگویی به سه پرسشنامۀ پژوهش، شامل مقیاس 29 سؤالی شادکامی آکسفورد (Hill & Argyll, 2002)، مقیاس 26 سؤالی کیفیت زندگی (World Health Organization, 1996) و مقیاس 47 سؤالی رضایت‌مندی زناشویی (Olson, 1997)، انتخاب شدند. به‌منظور تحلیل داده‌ها، از رگرسیون گام‌به‌گام استفاده شد. نتایج نشان داد، رابطۀ خطی بین متغیر رضایت زناشویی و مؤلفه‌های پیش‌بین، به لحاظ آماری معنی‌دار است (001/0 p<). به این معنی که شادکامی و کیفیت زندگی، قادر به پیش‌بینی رضایت زناشویی زوجین هستند (001/0 p<). همچنین، نتایج نشان دادند، متغیرهای کیفیت زندگی و شادکامی به ترتیب با انحراف معیار 26/0 و 15/0 می‌توانند 6 درصد از واریانس رضایت زناشویی را پیش‌بینی کنند و متغیر کیفیت زندگی نقش بیشتر و شادکامی، نقش کمتری در پیش‌بینی رضایت زناشویی دارد. درنتیجه شادکامی و کیفیت زندگی، نقش بسزایی در پیش‌بینی رضایت زناشویی دارند. درواقع شادکامی و کیفیت زندگی، باعث افزایش مهارت‌های زندگی زناشویی و به تبع آن، رضایت زناشویی می‌گردد؛ بنابراین در طراحی برنامه‌های آموزشی و درمانی مبتنی بر افزایش رضایت زناشویی، باید به شادکامی و کیفیت زندگی زوجین، توجه ویژه‌ای، مبذول گردد. تفاصيل المقالة