پزشکی و شناخت داروها از گذشته‌های دور، از دانش‌های رایج در ایران بوده است؛ بنابراین انعکاس واژگان و اصطلاحات این دانش در درخشان‌ترین آینۀ فرهنگی ایران یعنی ادبیّات منظوم و منثور، جای شگفتی نیست و ادبا به ویژه شاعران، از این دانش در سروده‌‎های خود بهره برده‌اند و از این دانش و اصطلاحات و مفاهیم مربوط به آن در آفرینش و خلق مضامین و صور خیال سود جسته‎اند تا آنجا که اشاره به دانش پزشکی به عنوان یکی از ویژگی‌های سبکی اشعار سدۀ ششم به شمار آمده است. نظامی به عنوان شاعر برجسته این سبک، علاقۀ وافری به استفاده از اصطلاحات دانش پزشکی نشان داده ‌است. پژوهش حاضر با هدف بررسی و تحلیل دانش پزشکی و کاربردهای هنری نظامی در بازتاب این دانش، با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانه‌ای و ترسیم نمودار فراوانی، به تحقیق دربارۀ اصطلاحات پزشکی در خمسه پرداخته است. نتایج نشان می‌دهد که نظامی در دانش پزشکی اطّلاعات وسیعی داشته‌ و از امراض و بیماری‌‌های عهد خود آگاه بوده است. وی با خواص انواع داروها و تأثیر آن‌‌ها بر درمان بیماران و نیز شیوۀ‎ درمان بیماری‌‌ها آشنا بوده است. نظامی در کاربرد اصطلاحات پزشکی هم به جنبۀ علمی و هم به جنبۀ ادبی توجه نموده‌ است. وی با به کارگیری مبتکرانه و خلّاقانۀ این دانش و آراستن آن با انواع صورخیال و آرایه‌های بدیعی، هنر خویش را به نمایش گذاشته است.