هدف پژوهش حاضر بررسی اصلاح شورای ‌امنیت سازمان ‌ملل است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و نتایج نشان داد که با توجه به تغییرات بنیادینی كه در عرصه سیاسی، امنیتی و اقتصادی جهان رخ ‌داده و فضایی بسیار متفاوت از زمان تشكیل سازمان ‌ملل در سال 1945 بر نظام بین‌الملل حکم‌فرما شده است، اصلاح ساختار سازمان ‌ملل، به‌ویژه شورای امنیت، با هدف كارآمدتر شدن این نهاد بین‌المللی ضرورتی انكارناپذیر است. اما از آنجایی که نوع مناسبات حاكم در سازمان ‌ملل و به‌ویژه شورای امنیت، بازتابی از ساختار قدرت و چگونگی توزیع قدرت در سطح بین‌المللی است، منافع قدرت‌های بزرگ مانعی اساسی برای تغییر ساختار این نهاد بین‌المللی به‌شمار می‌رود. با توجه به عواملی چون یك‌جانبه‌گرائی ایالات‌ متحده در سازمان ‌ملل، حق وتو و عدم توافق اعضاء در مورد طرحی مشخص، به نظر می‌رسد كه تحقق اصلاحات در شورای امنیت، دشوار خواهد بود. عدم اتخاذ موضع واحد، مشكلات اعضاء را در این موضوع بیشتر می‌كند.