به‌دنبال رشد روزافزون اتومبیل‌ها، فضاهای عمومی مراکزشهری بیش‌ازپیش از دسترس مردم خارج ‌شده و ارتباط مردم را با این فضاها تنها محدود به انجام فعالیت‌های ضروری کرده‌است.هدف پژوهش حاضر، واکاوی مدل مفهومی تأثیر ﺳﯿﺎﺳﺖ‌های مدیریت تقاضای ﺣﻤﻞ‌و‌ﻧﻘﻞ بر ارﺗﻘﺎء ﮐﯿﻔﯿﺖ‌ﻫﺎی ﻣﺤﯿﻄﯽ مراکز شهری است. روش تحقیق پژوهش حاضر، روش آمیخته‌اکتشافی و ابزار تحقیق، پرسشنامه است. محدوده مطالعاتی، منطقه ۱۲ تهران در نظر گرفته‌شد. حجم نمونه براساس فرمول کوکران 1 ۳۷۸ پرسشنامه در نظر گرفته‌شد. تجزیه‌و‌تحلیل پرسشنامه از روش تحلیل عاملی‌تاییدی 2(CFA) در نرم‌افزارهای SPSS3 و 4 LISREL انجام شد. نتایج بیانگر این مهم بود که از میان کیفیات محیطی مراکزشهری، بعد اجتماعی-فرهنگی کمترین تأثیر را از سیاست‌های ترافیکی اعمال‌شده در منطقه پذیرفته‌است و دو سیاست جذبی، موفق‌تر از دو سیاست بازدارنده‌ی مطروحه از مدیریت تقاضای حمل‌و‌نقل، شناخته‌شده‌اند. لذا گروه سیاست‌های جذبی مدیریت تقاضای حمل‌و‌نقل برنده اعلام‌شده و در گروه برنده نیز رتبه اول را سیاست توسعه پیاده‌راه کسب کرده‌است. تفاصيل المقالة