سبک زندگی یکی از مفاهیمی است که از نیمه ی دوم قرن بیستم به بعد مورد توجه جدی جامعه شناسان قرار گرفت است. هر جامعه ای زمانی می تواند ثمره و محصول جهان بینی و ایدئولوژی خود را به دیگران نشان دهد که سبک زندگی او متناسب با باورها و ارزش ها شکل گرفته باشد. بر همین اساس هدف این پژوهش بررسی روابط شبکه ای سبک زندگی با تاثیر پذیری از مشارکت اجتماعی و سرمایه فرهنگی در ایران بود که با چارچوب نظری تلفیقی از اثبات گرایانی چوندورکیم، زیمل، بوردیو، ماکس وبر در سال (1399) به اجرا درآمد. جامعه آماری‌ کلیه زنان شهر تهران بود. ابزار‌ گرد‌آوری داده‌ها‌ پرسشنامه و روش پژوهش پیمایشی بود. انتخاب نمونه با تلفیق نمونه گیری طبقه‌بندی نامتناسب و تصادفی ساده بود. حجم نمونه نیز بر اساس فرمول کوکران 360 نفر از بین زنان منطقه های 1 و 19 شهر تهران تعیین شد. تحلیل داده ها با SPSS صورت گرفت. در نهایت نتایج پژوهش معنادار بودن اثر روابط شبکه ای بر سرمایه فرهنگی، اثر روابط شبکه ای بر مشارکت اجتماعی، اثر سرمایه فرهنگی بر مشارکت اجتماعی و اثر روابط شبکه ای بر سبک زندگی را تایید کرد. تفاصيل المقالة