مدل‌های سنتی توانایی کافی جهت پیش‌بینی بازدهی پرتفوی سرمایه‌گذاران راباتوجه به تغییرات محیط بیرونی(ریسک سیستماتیک) و محیط درون سازمانی (غیرسیستماتیک)؛ دارانیستند و این امرعمدتاً ناشی از شناسایی متغیرهای توضیحی وطراحی تجربی مدل می‌باشد.لذاپژوهش حاضرضمن تبیین این موضوع و به منظور تعدیل مشکل نااطمینانی مدل, با متوسط‌گیری از تمامی مدل‌ها(میانگین گیری بیزی)،به تعیین ریسک‌های مؤثر بر بازدهی سهام در ایران پرداخته است. نمونه آماری پژوهش شامل138شرکت بورسی در دوره زمانی1390 تا 1399 می‌باشد. در این پژوهش 62 ریسک مؤثر بربازدهی سهام در قالب 31 شاخص در حوزه ریسک سیستماتیک و31 شاخص غیرسیستماتیک وارد مدل‌های بیزین غیرخطی-پارامترمتغیرزمان گردیدند.نتایج بیانگر این است که از میان مدل‌هایBMA، TVP-DMA ،TVP-DMS، BVAR وOLS، مدل TVP-DMA کاراترین مدل است. براساس مدل TVP-DMA،10ریسک غیرشکننده شامل:ریسک‌های سیستماتیک (نرخ رشد GDPحقیقی، نرخ ارزبازار غیر رسمی، نرخ تورم، نرخ بهره) ریسک‌های غیر سیتسماتیک (نسبت آنی، اقلام تعهدی، جریان‌های نقدی ناشی ازعملیات، نرخ بازده حقوق صاحبان سهام، نسبت بدهی، نسبت قیمت به سود)، بعنوان مهمترین ریسکهای مؤثربربازدهی سهام شناسایی شدندکه تمامی ریسک‌های مذکور بجز نرخ بهره و نسبت بدهی تأثیر مثبتی بر بازدهی سهام دارند. تفاصيل المقالة