تراوایی یکی از فراسنجهای مؤثر در آبیاری سطحی است که لزوم اندازه­گیری آن کاملا مشهود است. عوامل بیشماری از جمله شیب، بده، سطح مقطع و ضریب زبری مانینگ بر تراوایی مؤثر است. در این تحقیق از معادله‌ی کوستیاکف-لوئیز برای تراوایی، و از روش دو نقطه­ای برای اندازه­گیری سرعت تراوایی­پذیری خاک استفاده شده است. این مطالعه در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهرکرد انجام گرفته و شامل سه تیمار و سه تکرار در قالب طرح بلوک کامل تصادفی انجام شده ­است. تغییرات شیب و شکل جویچه در تیمارها و اثر آنها بر توزیع رطوبت در عمق خاک، سرعت تراوایی و روند تراوایی تجمعی در خاک بررسی شده­ و با استفاده از آزمون LSD تجزیه آماری صورت گرفته ­است. نتایج نشان دادند که کمترین سرعت تراوایی (00052/0 مترمکعب در دقیقه) و کمترین مقدار تراوایی تجمعی (05/0 مترمکعب در متر) در تیمارهای مربوط به تغییرشیب مشاهده ­شده‌اند. تغییر شیب روی تراوایی­پذیری، سرعت تراوایی  و سرعت تراوایی پایه (f_o) اثر­گذار بوده و در سطح آماری 1 درصد دارای تفاوت آماری است. تغییر سطح مقطع جویچه تفاوت معنی­داری بر روی سرعت تراوایی پایه  ایجاد نکرده و بر روی ضریب (k) و توان (a) معادله کوستیاکف-لوئیز، تغییرات سطح مقطع و شیب تفاوت معنی­داری ایجاد نشده است. با تغییر سطح مقطع توزیع رطوبت، یکنواختی بیشتری نسبت به تغییر شیب در برداشته است. تفاصيل المقالة