پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل مدیریت توجه در تلویزیون با تأکید بر سیمای جمهوری اسلامی ایران انجام گرفت. روش پژوهش ترکیبی در دو فاز کیفی وکمی است. در فاز اول روش پژوهش کیفی - استقرایی است و از روش نظریه زمینه‌ای استراوس-کوربین استفاده شد. ابزار گردآوری اطلاعات مصاحبه نیمه ساختمند بود که به سه روش کدگذاری باز محوری و انتخابی، تجزیه‌وتحلیل شد. مشارکت‌کنندگان متخصصان موضوعی واجد شرایط ورود به مصاحبه بودند که از طریق نمونه‌گیری نظری تا 15 نفر به سطح اشباع داده‌ها رسید. روش پژوهش در قسمت کمی توصیفی- همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه کارشناسان رسانه بودند که از این میان به روش نمونه‌گیری سهل الوصول تعداد 150 نفر به عنوان حجم نمونه برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده بخش کمی، پرسش‌نامه محقق ساخته بر گرفته از بخش کیفی بود که اعتبار محتوایی آن توسط متخصصان و اعتبار صوری آن توسط تعدادی از پاسخ‌گویان تأیید شد. پایایی ابزار نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بالاتر از 7/0 برآورد گردید. نتایج بخش کیفی با 21 مقوله کلی در قالب مدل پارادایمی شامل شرایط علی (انباشت اطلاعات، ویژگی‌های مخاطب، سیاست رقابتی، سیاست تولیدکننده، اقتضائات محیطی) پدیده محوری (مدیریت توجه)، شرایط زمینه‌ساز (رصد فرهنگی، سازمان خبره چابک، اخلاق حرفه‌ای)، شرایط مداخله‌گر (جذابیت محتوایی، رقابت‌پذیری، مدیریت سرمایه، مداخله سیاسی) راهبردها (آفرینش دیداری و شنیداری، تولید ناب، تمرکز بر مخاطب، توسعه سرمایه اجتماعی و فرهنگی، گفتمان‌سازی) و پیامدها (مدیریت مخاطب، تغییر عملکرد، فهم‌پذیر بودن پیام) قرار گرفت. نتایج بخش کمی نشان داد مدل ارائه شده از مدیریت توجه در تلویزیون با تأکید بر سیمای جمهوری اسلامی ایران از برازش مطلوب برخوردار است تفاصيل المقالة