زمینه: قطع ارتباط روزافزون بین شهروندان و سیاستگذاران منجر به ایجاد بحران مشروعیت، کاهش اعتماد عمومی و سرخوردگی سیاسی گردیده و حوزه سیاست گذاری را ملزم به باز مهندسی نموده تا ضمن جذب اعتماد مجدد شهروندان، منجر به بهبود عملکرد حکومت ها گردد. بر این اساس در سال های اخیر مدل خط مشی گذاری باز به سرعت در حال جایگزینی با مدل های سنتی می باشد که شناخت ابعاد آن می تواند راهگشای بهره گیری از آن باشد.هدف: طراحی مدل خط مشی گذاری باز هدف اصلی این پژوهش است تا بتواند به عنوان راهنمای عمل سیاستگذاران مورد استفاده قرار گیرد.روش: این پژوهش با بهره گیری از روش فراترکیب تفسیری- انتقادی[1] ضمن بررسی سیستماتیک و انتقادی منابع یافت شده در زمینه خط مشی گذاری باز به انتخاب 37 منبع از میان حدود 500 منبع یافت شده پرداخته و با اختصاص 250 کد به 827 بخش از منابع مورد بررسی در نرم افزار MAXQDA2020 به تجزیه و تحلیل پرداخته است.یافته ها: 250 کد تعیین شده در 29 تم و در نهایت در پنج بعد داده باز، نوآوری باز، خط مشی گذاری باز، اعتماد و دولت باز تقسیم بندی شدند که گویای ابعاد مدل مورد نظر می باشند.نتیجه: بهره گیری از اصول دولت باز (شفافیت، مشارکت و همکاری) و پرداختن به داده باز و نوآوری باز، ضمن تقویت خط مشی گذاری باز که همانا باز تر کردن فرایند سیاستگذاری و نقش دادن به مردم در تمامی مراحل چرخه سیاست گذاری می باشد، اعتماد عمومی را بازسازی نموده و بهبود عملکرد حکومت را تقویت می کند. تفاصيل المقالة