هدف این پژوهش شناخت مولفه های وضع موجود و مطلوب مدیریت استعداد و فاصله بین آنها و طراحی مدل و بهینه مدیریت استعداد در میان مدرسین دانشگاه می‌باشد. مدیریت استعداد در حقیقت به عنوانتعهد یک سازمان به استخدام، به کارگیری، حفظ و بهبود با استعدادترین و ماهرترین نیروهای کار موجود در سازمان وایجاد زمینه توان تبدیل نیرو و استعداد بالقوه به بالفعل کارکنان در هر سطح سازمان است. که بهره‌مندی از آن موجب بهبود مدیریت هرچه بیشتر سرمایه‌های انسانی مستعد و تحول در سیستم عملکرد دانشگاه (مورد مطالعه این پژوهش دانشگاه آزاد اسلامی واحدهای تهران) می‌گردد.دانشگاه به عنوان اهرم آموزش و انسان پروری یکی از مهم ترین بخش های کلیدی جامعه است بنابراین شناخت وضعیت مدیریت استعداد در میان مدرسین دانشگاهی و طراحی مدل برای آن بسیار مهم می باشد. روش پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش حاضر مدرسان دانشگاه با حجم نمونه ۳۶۰ نفر (روش کوکران) بوده است. در این پژوهش محقق در راستای رسیدن به مدل مناسب مدیریت استعداد در میان مدرسین دانشگاه ابتدا براساس ادبیات نظری، وضع مطلوب و موجود مدیریت استعداد را آسیب شناسی و فاصله میان آن را شناسایی نمود. ابزارگردآوری داده‌ها پرسش نامه محقق ساخته بوده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد براساس سنجش مولفه‌های مدیریت استعداد بین وضع مطلوب و وضع موجود مدیریت استعداد فاصله وجود دارد، که یافته های پژوهش نشان می دهد که مدیریت استعداد در ابعاد ساختاری با مولفه‌های شرایط استخدامی، جایگاه سرمایه انسانی متخصص، زیرساخت‌های علمی، زیرساخت‌های الکترونیک و فناوری، بعد زمینه‌ای با مولفه‌های بسترهای قانونی وحقوقی، شرایط فرهنگی، بعد محتوایی با مولفه‌های پذیرش و حمایت مدیران، پذیرش و حمایت مدرسین دارای آسیب و فاصله وضع موجود و مطلوب بیشتری نسبت به سایر مولفه های بررسی شده است. مدل بهینه پژوهش حاضربراساس نظرات نخبگان و اساتید از طریق آزمون آماری طراحی شده و راهکارهایی نیز براساس نظرسنجی از اساتید و نخبگان برای بهبود مدیریت استعداد در دانشگاه ارائه گردیده است که نتایج آن می‌تواند در راستای سیاست گذاری‌ها وتصمیمات مدیران در راستای ضرورت توجه بیشتر به مدیریت استعدادها، توسعه ،بهیود و تحول آن موثر باشد. تفاصيل المقالة

هدف از این پژوهش ارائه الگوی مناسب استفاده از انواع استراتژی های بودجه ریزی و تخصیص منابع به تفکیک امور و فصول بودجه ریزی برای افزایش بهره وری در نظام بودجه ریزی کشور مطابق آخرین استاندارد 2014 صندوق بین المللی پول در سازمان های دولتی است. این پژوهش با رویکرد کمّی طراحی و اجرا گردیده است. جامعه آماری این پژوهش، خبرگان و صاحب نظران در امر بودجه و بودجه ریزی بوده و تعداد آنها در مجموع حدود 480 نفر می باشد. نمونه آماری تحقیق به شیوه تصادفی طبقه ای شناسایی و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران تعداد 214 نفر تعیین گردیده است. پژوهش حاضر از بعد هدف از نوع تحقیقات اکتشافی و استقرایی و از بعد مخاطب استفاده پژوهش، از نوع پژوهش‌های توسعه‌ای و از بعد زمان مقطعی است، در این پژوهش از ابزار پرسش نامه و همچنین آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردیده و نتیجه پژوهش ارائه الگوی متناسب استفاده از انواع استراتژیهای بودجه ریزی و تخصیص منابع برای افزایش بهره وری در نظام بودجه ریزی کشور بر اساس امور دهگانه و فصول پنجاه گانه نظام آمارهای مالی دولت مطابق استاندارد 2014 صندوق بین المللی پول (IMF)می باشد. تفاصيل المقالة