هدف پژوهش حاضر رتبه بندی پرتفوی های انتخابی بر اساس مدل ماتریس شبکه با استفاده از معیارهای فرامدرن پرتفوی و بررسی میزان کارایی این معیارها به منظور شناسایی کارآمدترین معیار برای بازار سرمایه ایران است. بدین منظور معیارهای نسبت چشم انداز، سورتینو و امگا بر روی پرتفوی ها محاسبه و رتبه بندی های مختلف مورد مقایسه قرار گرفتند. از آنجا که آزمون های کولوگروف اسمیرنوف و شاپیرو- ویلک نرمال بودن توزیع پرتفوی های مدل شبکه را تایید نمی کند، با کمک آزمون های ناپارمتری اسپیرمن و فریدمن مشخص گردید که بین رتبه بندی های انجام شده همبستگی معناداری دیده نمی شود و رتبه بندی حاصل از معیارهای مذکور، تفاوت معناداری با هم ندارند. لذا جهت بررسی میزان کارایی معیارها، عملکرد پرتفوی های انتخابی براساس مدل شبکه، در یک دوره 5 ساله (از سال 87 تا91) ارزیابی شده و در یک دوره 2 سال (از سال 92 تا 93) نتایج این ارزیابی، بررسی گردید. بدین منظور ابتدا ضریب هبمستگی اسپیرمن بین رتبه بندی های اولیه و نتایج واقعی مورد بررسی قرار گرفت و سپس با ایجاد دو پرتفوی ابتکاری، میزان کارایی رتبه بندی ها در تشخیص کلی رتبه واقعی و نیز رتبه های برتر مورد سنجش قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان می دهد معیار نسبت چشم انداز، بهترین کارایی را برای رتبه بندی پرتفوی ها نسبت به معیارهای سورتینو و امگا دارد. تفاصيل المقالة