پژوهش حاضر به تشریح عوامل بازدارنده مشارکت اقتصادی زنان از سوی خانواده در جامعه محلی می‌پردازد. این پژوهش در میان دو گروه از زنان شاغل و غیر شاغل متأهل سنین بین 25 تا 45 سال ساکن در روستای بهده از توابع شهرستان پارسیان انجام شده است. داده‌ها به شیوه کیفی و با اتخاذ رویکرد نظریه بنیانی و با استفاده از فنون مصاحبه‌ و بحث گروهی جمع‌آوری شده است. تحلیل داده‌ها بر اساس کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام گرفته و تا مرحله اشباع نظری ادامه یافته است. یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که ارزش‌ها و نگرش‌ها (تفاسیری که زنان از سنت‌ها دارند)، باورها و اعتقادات (باور به برتری و سرپرستی مردان)، کلیشه‌های جنسیتی (تفکیک فضای عمومی و خصوصی، زنانه و مردانه)، نوع مالکیت و اختیارات (تصمیم‌گیری در خصوص درآمد و هزینه‌ها و مالکیت بر دارایی‌ها) و نوع تصمیم‌گیری و انتخاب (انتخاب شغل، مهاجرت، ازدواج و طلاق)، از مولفه‌های تاثیرگذار در مشارکت اقتصادی زنان بودند. به طور کلی کلیشه‌های جنسیتی در همه ابعاد زندگی زنان و مردان باعث می‌شود آن‌ها خود را برای پذیرش نقش‌هایی آماده کنند که در مسیر جامعه‌پذیری توسط نهادهای خانواده و آموزش پرورش به آن‌ها تعلیم داده‌شده است. تفاصيل المقالة

از آن­جا که زنان همواره به­عنوان مقصد اصلی سیاست‌های جمعیتی می‌باشند، این تحقیق به تبیین سبک زندگی امروزی زنان پرداخته و تأثیر آن را در میزان فرزندآوری آن­ها بررسی کرده و با توجه به نظرات آنتونی گیدنز که سبک زندگی را طیفی از عملکردها، نگرش‌ها، رفتارها، بینش‌ها، سلایق و فعالیت‌های روزمره می‌داند و تلفیق آن با تئوری‌های انگیزش به­ویژه انتقال دوم جمعیتی با رویکرد تحلیل سطح فردی به ارائه­ی مدل پرداخته است، پژوهش حاضر از نظر هدف، یک تحقیق کاربردی و از نظر شیوه­ی جمع­آوری اطلاعات، توصیفی ـ پیمایشی است. جامعه آماری این تحقیق زنان 15 تا 45 سال شهر قزوین هستند و حجم نمونه نیز 400 نفر است که از طریق پرسش­نامه محقق ساخته، اطلاعات جمع‌آوری شده، پایایی پرسش­نامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و روایی محتوایی پرسش­نامه با استفاده از ضریب لاوشه مورد تأیید قرار گرفت. جهت بررسی فرضیات نیز از روش­های همبستگی و رگرسیون استفاده شد. یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهند که سبک زندگی زنان امروزی در جهت دستیابی به وسایل لازم برای محقق ساختن خویشتن است که این مقصد با کنش فرزندآوری در تعارض است. بنابراین زنان سعی می‌کنند به طور اصولی، نابرابری‌های موجود را به میزان دلخواه تغییر دهند. لذا همان­گونه که یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد، بیشترین تأثیر تمایل کم فرزندآوری در زنان در دو مؤلفه­ی گرایش و تغییر وضعیت سیاسی و اجتماعی خود را نشان می‌دهند. در این زمینه می‌توان با بهره‌مند شدن از روش­های تغییر بینش، گرایش و رفتار و تلاش در جهت استحکام وضعیت حقوقی و اجتماعی زنان، آنان را با سیاست‌های جدید جمعیتی کشور همراه ساخت. تفاصيل المقالة