نماز مسافر در اماکن مقدسه چهارگانه از دیدگاه فقهای امامیه
الموضوعات :
صدیقه مصدق صدقی
1
(
دانشگاه امام صادق
)
اشرف قنبری سرداری
2
(
واحد کرج
)
الکلمات المفتاحية: فقه امامیه, تقصیر, نماز, مسافر, اتمام, اماکن تخییر,
ملخص المقالة :
آنچه مسلم است حکم نماز مسافری که قصد 10 روزه اقامت ندارد قصر است اما استثنائاتی در این مسأله وجود دارد که از آن جمله است نماز خواندن در اماکن اربعه(مکه- مدینه- مسجد کوفه -حائر حسینی) که در این مورد مباحث استدلالی زیادی مطرح است و از آنجایی که اقوال فقهای شیعه در این باب مختلف است در این مقال اقوال مهم مورد بررسی قرار گرفته است. بی‌گمان منشاء اختلاف فتاوای فقها در این مورد اختلاف استنباط آنان از روایات و ادله وارده می‌باشد. در این بحث فقها عمدتاً به سه گروه تقسیم می‌شوند: عده‌ای معتقد به قصر نماز هستند، گروهی قائل به اتمام نماز و گروه سوم قائل به تخییر با افضلیت اتمام صلاه در این اماکن هستند که پس از بررسی مستندات نظرات هر گروه اقدام به جمع‌بندی آنها شده است.
