نماز مسافر در اماکن مقدسه چهارگانه از دیدگاه فقهای امامیه

محورهای موضوعی : حقوق خصوصی

صدیقه مصدق صدقی ¹ (دانشگاه امام صادق)
اشرف قنبری سرداری ² (واحد کرج)

تاریخ دریافت : 1396/02/12 تاریخ پذیرش : 1396/02/12 تاریخ انتشار : 1396/02/12

کلید واژه: فقه امامیه, تقصیر, نماز, مسافر, اتمام, اماکن تخییر,

چکیده مقاله :

آنچه مسلم است حکم نماز مسافری که قصد 10 روزه اقامت ندارد قصر است اما استثنائاتی در این مسأله وجود دارد که از آن جمله است نماز خواندن در اماکن اربعه(مکه- مدینه- مسجد کوفه -حائر حسینی) که در این مورد مباحث استدلالی زیادی مطرح است و از آنجایی که اقوال فقهای شیعه در این باب مختلف است در این مقال اقوال مهم مورد بررسی قرار گرفته است. بی‌گمان منشاء اختلاف فتاوای فقها در این مورد اختلاف استنباط آنان از روایات و ادله وارده می‌باشد. در این بحث فقها عمدتاً به سه گروه تقسیم می‌شوند: عده‌ای معتقد به قصر نماز هستند، گروهی قائل به اتمام نماز و گروه سوم قائل به تخییر با افضلیت اتمام صلاه در این اماکن هستند که پس از بررسی مستندات نظرات هر گروه اقدام به جمع‌بندی آنها شده است.

چکیده انگلیسی:

It is clear that one hasn't decision to stay in a place for ten days‚ his prayer is fraction (Qhāsr). But in this subject is exception for example praying in Quadruplet Holy stead (Mākah‚ Mādinah‚ Māsjїd Kūfah‚ Haїr Hosein) ‚ that in this occasion was very logical debating. Wherever the words of Shiite Jurists in this subject is diverse so were studied the ambiguous words in this article. Undauntedly the fountain of those differences in verdicts of jurists in those subjects is in the variation of deduction from stories & proofs. The verdicts of jurists were cleaved to three groups. Some of them were believed to fraction of prayer & the other group was believed to end of prayer & the tertiary group was believe to option & rather to end of prayer in those places. So the opinions of any groups were culled after the study visionary deeds.