تحلیلی بر«سیاست‌کوچِ» نادرشاه افشار، دلایل و پیامدها
الموضوعات :محمد فریدی 1 , معصومه قره داغی 2 , مقصودعلی صادقی گندمانی 3 , منیره کاظمی راشد 4
1 - دانش‌آموخته دکترای تاریخ، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر، شبستر، ایران
2 - استادیار گروه تاریخ، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر، شبستر، ایران (نویسنده مسئول)
3 - دانشیار گروه تاریخ ، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
4 - استادیار گروه تاریخ، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر، شبستر، ایران.
الکلمات المفتاحية: شورش, دولت‌افشاری, نادرشاه افشار, قبایل, سیاست‌کوچ,
ملخص المقالة :
چکیده: کوچ دادن اجباری قبایل و اهالی ایالات و ولایات و یا بزرگان و سران آنها به مناطق مختلف کشور و بخصوص به خراسان، یکی از سیاست های ثابت و همیشگی نادرشاه افشار بود که از اول برآمدن او در خراسان تا آخر عمرش ادامه پیدا کرد. این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی و با گردآوری داده ها از طریق کتابخانه ای، در پی یافتن جواب این پرسش ها که چرا نادرشاه سیاست کوچ اجباری را در پیش گرفت؟ و پیامد های آن برای دولت افشاری چه بود؟ به این نتیجه رسیده است که سیاست کوچ با انگیزه هایی متفاوت از جمله تنبیه قبایل و یا تحکیم پایه های حکومت و آبادانی مناطق از سوی دولت صورت می‌گرفت ولی افراد کوچ داده شده، به هیچ وجه به منطقه جدید احساس تعلق خاطر پیدا نمی‌کردند و نارضایتی چون خونی مسموم و آلوده، در رگ های جامعه، جریان پیدا می‌کرد. این عامل که یکی از ویژگی های شیوه مملکت داری نادرشاه افشار بود، در کنار عوامل دیگری چون فقدان مشروعیت سیاسی و دسیسه های اکابر داخلی و دول خارجی، در بروز شورش های این دوره بسیار موثر بود.
_||_
