بررسی بیگانگی از مدرسه و تأثیر آن بر عملکرد تحصیلی دانشآموزان
الموضوعات :
حسن نظری خباز
1
(دانشجوی کارشناسی ارشد پژوهش علوم اجتماعی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران)
محسن نوغانی دخت بهمنی
2
(دانشیار گروه آموزشی علوم اجتماعی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران)
حسین اکبری
3
(استادیار گروه علوم اجتماعی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران)
الکلمات المفتاحية: عملکرد تحصیلی, انزوای اجتماعی, بیقدرتی, بیهنجاری, بیگانگی از مدرسه,
ملخص المقالة :
هدف این تحقیق، بررسی رابطه بین بیگانگی از مدرسه و عملکرد تحصیلی دانشآموزان شهر خواف بود. برای این منظور، 435 دانشآموز مدارس متوسطه دوم شهر خواف به صورت تصادفی و با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند و به سؤالاتی در زمینه بیگانگی از مدرسه پاسخ دادند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامهای مشتمل بر سه بعد اصلی بیقدرتی، بیهنجاری و انزوای اجتماعی استفاده گردید که پایایی به روش ضریب آلفای کرونباخ این ابعاد به ترتیب 88/0، 96/0 و 97/0 محاسبه شد. از نرمافزارهای SPSS و AMOS برای تحلیل دادهها استفاده شد. یافتهها نشان داد که بیگانگی از مدرسه با عملکرد تحصیلی رابطه منفی و معنیداری داشتند. همچنین در بررسی رابطه بین ابعاد بیگانگی از مدرسه و عملکرد تحصیلی نتایج حاکی از آن بود که بین دو بعد بیهنجاری و انزوای اجتماعی با عملکرد تحصیلی رابطه منفی و معنیداری برقرار بود، با این حال بیقدرتی با عملکرد تحصیلی رابطه مثبت و معنیداری داشت. همچنین دانشآموزان دختر و پسر بیگانگی، بیقدرتی، بیهنجاری و انزوای اجتماعی متفاوتی داشتند، بدین ترتیب که در سه متغیر بیهنجاری، انزوای اجتماعی و بیگانگی، دانشآموزان پسر نمرات بیشتری کسب کردهاند، این در حالی است که دانشآموزان دختر بیقدرتی بیشتری نسبت به دانشآموزان پسر تجربه کردهاند. در نهایت، دانشآموزان پایههای مختلف تحصیلی نمرات متفاوتی در بیگانگی از مدرسه و ابعاد آن کسب کرده بودند. بنابراین نتایج این تحقیق نشان داد که بیگانگی بیشتر از مدرسه، عملکرد تحصیلی دانشآموزان را کاهش خواهد داد.