تنوع ژنتیکی جدایه‌های مختلف نوکلئوپلی هیدروویروس(HaNPV) در استان‌های مازندران و گلستان با استفاده از نشانگر مولکولی RAPD.

الموضوعات :

مرضیه شازده احمدی ¹ , هدی عاصمی ² , زین العابدین شهادتی‌مقدم ³ , سید افشین سجادی ⁴

1 - محققین مرکز تحقیقات و آموزش توتون تیرتاش، بهشهر، مازندران، ایران
2 - محققین مرکز تحقیقات و آموزش توتون تیرتاش، بهشهر، ایران
3 - محققین مرکز تحقیقات و آموزش توتون تیرتاش، بهشهر، ایران
4 - محققین مرکز تحقیقات و آموزش توتون تیرتاش، بهشهر، ایران

تاريخ الإرسال : 06 الأحد , جمادى الثانية, 1435 تاريخ التأكيد : 16 الخميس , ذو القعدة, 1435 تاريخ الإصدار : 27 السبت , شوال, 1435

الکلمات المفتاحية: تنوع ژنتیکی, کرم غنچه توتون, نشانگر RAPD, ویروس NPV,

ملخص المقالة :

کرم غنچه‌ توتون (Helicoverpa armigera) یکی ‌از آفات مهم و‌ کلیدی مزارع توتون محسوب می ‌شود. ویروس چند وجهی هسته ای (Nucleopolyhedrovirus) یکی از عوامل مهم کنترل بیولوژیک علیه کرم غنچه و تعدادی از گونه های دیگر می‌ باشد. این تحقیق با هدف بررسی تنوع ژنتیکی جدایه های مختلف نوکلئوپلی هیدروویروس در 16 جمعیت طبیعی استان های مازندران و گلستان انجام شد. نمونه های کـرم غنچـه توتون آلـوده به ویروس از مزارع توتون در استان های مازندران و گلستان جمع آوری شدند. خالص سازی ویروس و استخراج DNA با استفاده از روش CTAB انجام شد. در آزمون نشانگر های RAPD ابتدا از ده جفت آغازگر جهت تکثیر DNA ویروس NPV استفاده گردید که از بین آن ها دو جفت آغازگر که بیش ترین پلی مورفیسم را داشتند، انتخاب شدند. این دو جفت آغازگر روی 16 نمونه DNA مربوط به جدایه های مناطق جغرافیایی مختلـف بررسی شدند. دو جفت آغـازگر مورد استفـاده همگـی نـوار های قابل کد گذاری ایجاد کردند. پس از الکتروفورز محصولات PCR، در مجموع تعداد 87 باند قابل امتیاز دهی به دست آمد که از بین آن ها، 75 باند (86 درصد) دارای چند شکلی بودند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارPyElph انجام شد. پس از گروه بندی جمعیت ها با روش UPGMA در فاصله ژنتیکی 20، پنج شاخه اصلی مشاهده شد که این بیانگر وجود تنوع ژنتیکی میان جدایه های مورد بررسی بود، ولی این تنوع ژنتیکی با توزیع جغرافیایی جدایه ها مطابقت زیادی نداشت. با مبنا قرار دادن نشانگرRAPD جدایه هایی از نوکلئوپلی هیدروویروس با بیش ترین قرابت ژنتیکی در یک خوشه ژنی قرار گرفتند و بیش ترین شباهت را نشان دادند. نتایج ثابت کرد که بین جدایه های مطالعه شده تنوع خوبی وجود داشت که جهت برنامه های به نژادی و همچنین کنترل بیولوژیک می توان از آن ها استفاده نمود.