آموزه‌های مرگ‌اندیشی در اشعار سعدی
الموضوعات :
1 - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ورامین- پیشوا
الکلمات المفتاحية: سعدی, مرگ, شعر فارسی, Death, Persian literature, آموزه‌های دینی, آموزه‌های اخلاقی, moral tenets, religious tenets, Saadi. Thanatopsis,
ملخص المقالة :
مرگ و پایان زندگی دنیوی یکی از مسائلی است که از دیرباز همواره ذهن بشر را به خود مشغول نموده است و البته در این میان، نویسندگان و شاعران که از روحیه لطیف‌تری نسبت به دیگران برخوردار بوده‌اند بیش از سایرین به این موضوع پرداخته‌اند و در حقیقت یکی از دغدغه‌های دائمی ذهن و دل آنان کاوش و پردازش مسئله مرگ بوده است. مسئله مرگ ممکن است گاه به صورت موضوعی خوفناک و یا گاهی به صورت محاورات و اندیشه‌های گوناگون مطرح شود و این می‌تواند راهی باشد به سوی ایجاد شادی و رستگاری و زندگی متعالی و دوستی‌های پایدار و زندگی سرشار از ایمان؛ و تمام این‌ها می‌تواند تلخی مرگ و غم و اندوه آن را مبدل به شادی و بصیرت سازد. سعدی شیرازی به عنوان یکی از بلند پایه‌ترین چهره‌های شعر و نثر فارسی از نظر تجربه زندگی و آشنایی به اخلاق مسلمانی و انسانی و نیز اطلاعات ادبی و اجتماعی، سیاسی و دینی و اعتقادی در ایران و جهان از جایگاه خاصی برخوردار است؛ در این نوشتار سعی شده است تا به اهمیت موضوع مرگ و ابعاد و زوایای آن از دیدگاه بزرگ مرد ادب پارسی، سعدی شیرازی پرداخته شود، شاعری که حتی مرگ را نیز چون پلی برای رسیدن به آموزه‌های اخلاقی و تعلیمی سخن خویش ساخت.
1- قرآن کریم
2- ابوالقاسمی، محسن. (1381). دستور تاریخی، تهران: سمت.
3- اسلامی ندوشن، محمدعلی. (1381). چهار سخنگوی وجدان ایرانی، تهران: قطره.
4- حسینی طهرانی، محمدحسین. (1379). معادشناسی، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
5- خیام نیشابوری، عمر. (1378). رباعیات، تهران: نشر ناهید.
6- سعدی، مشرف الدین مصلح بن عبدالله. (1381). بوستان سعدی، به اهتمام غلامحسین یوسفی، تهران: خوارزمی.
7- ....................................... . (1383). کلیات سعدی، به اهتمام محمدعلی فروغی، تهران: امیرکبیر.
8- ....................................... . (1381). گلستان سعدی، تصحیح غلامحسین یوسفی، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
9- صفا، ذبیح الله. (1382). تاریخ ادبیات در ایران، تهران: ققنوس.
10- مؤید شیرازی، جعفر. (1376). سیمای سعدی، شیراز: مرکز نشر شیراز.
_||_