پیش‌بینی مسئولیت‌پذیری اجتماعی بر اساس یادگیری سازمانی و مدیریت کلاس در معلمان مقطع متوسطه

الموضوعات :

ابوطالب سعادتی شامیر ¹ , علیرضا عظیمی‌فر ² , یاسمین زینب زحمتکش ³

1 - استادیار، گروه روانشناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی، گروه روانشناسی، واحد الکترونیک، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - دکتری روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

تاريخ الإرسال : 11 الأحد , جمادى الثانية, 1442 تاريخ التأكيد : 01 الأحد , شعبان, 1442 تاريخ الإصدار : 25 الجمعة , رجب, 1441

الکلمات المفتاحية: مسئولیت‌پذیری اجتماعی#یادگیری سازمانی#مدیریت کلاس,

ملخص المقالة :

این پژوهش با هدف پیش‌بینی مسئولیت‌پذیری اجتماعی بر اساس یادگیری سازمانی و مدیریت کلاس در معلمان مقطع متوسطه انجام شد. این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش معلمان مقطع متوسطه شهر کرج در سال تحصیلی 99-1398 بودند و از میان آنها بر اساس فرمول کوکران 234 نفر برآورد شد که با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای با رعایت جنسیت و منطقه کاری (شهری و روستایی) انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه‌های مسئولیت‌پذیری اجتماعی (قلاوندی و همکاران، 1393)، یادگیری سازمانی (نیفه، 2001) و محقق‌ساخته مدیریت کلاس بودند. داده‌ها با روش‌های ضرایب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان در نرم‌افزار SPSS-21 تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که یادگیری سازمانی و مدیریت کلاس با مسئولیت‌پذیری اجتماعی رابطه مثبت و معنادار داشت و این دو متغیر به‌طور معناداری توانستند 22 درصد از واریانس مسئولیت‌پذیری اجتماعی معلمان را پیش‌بینی کنند (01/0>P). با توجه به رابطه و نقش یادگیری سازمانی و مدیریت کلاس در پیش‌بینی مسئولیت‌پذیری اجتماعی معلمان، برنامه‌ریزی توسط مسئولان و برنامه‌ریزان آموزش‌وپرورش جهت بهبود مسئولیت‌پذیری اجتماعی در آنان ضروری است. در نتیجه، برای افزایش مسئولیت‌پذیری اجتماعی معلمان می‌توان میزان یادگیری سازمانی و مدیریت کلاس در آنان را بهبود بخشید.یافته‌ها نشان داد که یادگیری سازمانی و مدیریت کلاس با مسئولیت‌پذیری اجتماعی رابطه مثبت و معنادار داشت و این دو متغیر به‌طور معناداری توانستند 22 درصد از واریانس مسئولیت‌پذیری اجتماعی معلمان را پیش‌بینی کنند (01/0>P). با توجه به رابطه و نقش یادگیری سازمانی و مدیریت کلاس در پیش‌بینی مسئولیت‌پذیری اجتماعی معلمان، برنامه‌ریزی توسط مسئولان و برنامه‌ریزان آموزش‌وپرورش جهت بهبود مسئولیت‌پذیری اجتماعی در آنان ضروری است. در نتیجه، برای افزایش مسئولیت‌پذیری اجتماعی معلمان می‌توان میزان یادگیری سازمانی و مدیریت کلاس در آنان را بهبود بخشید.

المصادر:

اورک، ناهید؛ ایمانی، محمدنقی و ناظم، فتاح. (1398). بررسی رویکرد مدل‌یابی معادلات ساختاری در تبیین روابط بین سبک‌های رهبری، یادگیری سازمانی، عملکرد سازمانی و فراموشی سازمانی. فصلنامه رهبری و مدیریت آموزشی، 13(3)، 27-9.

بهارلو، فیروزه و بهروز، فاطمه. (1398). راهکارهای عملی مدیریت کلاس درس در مدارس ابتدایی. مجله پژوهشنامه اورمزد، 47، 54-27.

خاک‌پور، عباس و عباسی، فرزانه. (1398). نقش مدیریت کلاس در تبیین فرسودگی تحصیلی و اهمالکاری پژوهشی. نشریه راهبردهای آموزش در علوم پزشکی، 12(1)، 44-38.

رحمانی صیدآبادی، ابراهیم و عفتی زرقری، علی. (1394). تاثیر مدیریت کلاس درس بر ویژگی‌های خودانضباطی و مسئولیت‌پذیری دانش‌آموزان پسر پایه ششم. دومین کنفرانس ملی توسعه پایدار در علوم تربیتی و روانشناسی، مطالعات اجتماعی و فرهنگی، تهران، 635-629.

سلم‌آبادی، حسین؛ وطن‌خواه، حوریه؛ شریفی، فاطمه؛ ممیز، شیوا؛ آهنگری، امیری و بهادری جهرمی، ثمینه. (1396). ارتباط جهت‌گیری اجتماعی و مسئولیت‌پذیری اجتماعی با رفتار اخلاقی مدیران بانک‌ها. مجله روان‌شناسی اجتماعی، 11(42)، 31-23.

شیربگی، ناصر؛ بارخدا، سیدجمال و فاتحی‌پور، گلاویژ. (1398). تحلیل رابطه ساختاری بین تعهد سازمانی با یادگیری سازمانی کارکنان (مطالعه موردی دانشگاه کردستان). فصلنامه رهیافتی نو در مدیریت آموزشی، 10(4)، 209-188.

عباسی مقدم، محمدعلی و حسین علیزاده، اعظم. (1390). رابطه بین مشارکت و انطباق‌پذیری سازمانی در میان کارکنان بیمارستان امام خمینی (ره) تهران. مجله پیاورد سلامت، 5(5)، 35-27.

غیاثوندیان، شهرزاد؛ ورعی، شکوه؛ یادگاری، محمدعلی؛ پوررحیمی، اکبر و آقاجانلو، علی. (1396). مدیریت کلاس درس برای آموزش دانشجویان بی‌انگیزه. مجله مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی یزد، 12(2-1)، 26-13.

قاضیان، محمدعلی؛ ستوان، صادق؛ دهدار، صادق و عالی شیرمرد، عبدالله. (1396). بررسی جو یادگیری اثربخش بر اساس مولفه‌های مدیریت کلاس درس. ماهنامه شابک، 3(4)، 47-35.

قلاوندی، حسن؛ کبیری، افشار و سلطان‌زاده، وحید. (1393). رابطه مسئولیت‌پذیری اجتماعی و کار تیمی کارکنان دانشگاه ارومیه. مجله جامعه‌شناسی کاربردی، 25(1)، 120-111.

Bootz, J., Monti, R., Durance, P., Pacini, V., & Chapuy, P. (2018). The links between French school of foresight and organizational learning: An assessment of developments in the last ten years. Technological Forecasting and Social Change, 140, 92-104.

Gomez-Corona, C. (2020). Sensory and consumer research for good: a review on social responsibility. Current Opinion in Food Science, 33, 115-123.

Halkos, G., & Nomikos, S. (2021). Corporate social responsibility: Trends in global reporting initiative standards. Economic Analysis and Policy, 69, 106-117.

Irlenbusch, B., & Saxler, D. J. (2019). The role of social information, market framing, and diffusion of responsibility as determinants of socially responsible behavior. Journal of Behavioral and Experimental Economics, 80, 141-161.

Lyman, B., Cowan, L. A., & Hoyt, H. C. (2017). Organizational learning in a college of nursing: A learning history. Nurse Education Today, 61, 134-139.

Meisel, S., & Billsberry, J. (2009). Introduction to teaching & learning: Social responsibility in the management classroom. Organization Management Journal, 6(3), 164-165.

Neefe, D. O. (2001). Comparing levels of organizational learning maturity of colleges and universities participating in traditional and nontraditional (academic quality improvement project) accreditation processes. Wisconsin: University of Wisconsinestout.

Rickard, L. N., Yang, Z. J., Seo, M., & Harrison, T. M. (2014). The “I” in climate: The role of individual responsibility in systematic processing of climate change information. Global Environmental Change, 26, 39-52.

Roache, J. E., & Lewis, R. (2011). Teachers' views on the impact of classroom management on student responsibility. Australian Journal of Education, 55(2), 132-146.

Rus, C. L., Chirica, S., Ratiu, L., & Baban, A. (2014). Learning organization and social responsibility in Romanian higher education institutions. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 142, 146-153.

Sebastian, J., Herman, K. C., & Reinke, W. M. (2019). Do organizational conditions influence teacher implementation of effective classroom management practices: Findings from a randomized trial. Journal of School Psychology, 72, 134-149.

Serinkan, C., Kiziloglu, M., Akcit, V., & Enli, P. (2014). Organizational learning capacity in cargo industry. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 116, 4005-4009.

Tu, Y., & Wu, W. (2020). How does green innovation improve enterprises’ competitive advantage? The role of organizational learning. Sustainable Production and Consumption, 26, 504-516.

Wiewiora, A., Chang, A., & Smidt, M. (2020). Individual, project and organizational learning flows within a global project-based organization: exploring what, how and who. International Journal of Project Management, 33(4), 201-214.

Xu, B., Costa-Climent, R., Wang, Y., & Xiao, Y. (2020). Financial support for micro and small enterprises: Economic benefit or social responsibility? Journal of Business Research, 115, 266-271.

Zeimers, G., Anagnostopoulos, C., Zintz, T., & Willem, A. (2019). Organisational learning for corporate social responsibility in sport organisations. European Sport Management Quarterly, 19(1), 80-101.