پیش‌بینی مسئولیت‌پذیری اجتماعی بر اساس یادگیری سازمانی و مدیریت کلاس در معلمان مقطع متوسطه

محورهای موضوعی : روانشناسي اجتماعي

ابوطالب سعادتی شامیر ¹ , علیرضا عظیمی‌فر ² , یاسمین زینب زحمتکش ³

1 - استادیار، گروه روانشناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی، گروه روانشناسی، واحد الکترونیک، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - دکتری روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

تاریخ دریافت : 1399/11/05 تاریخ پذیرش : 1399/12/24 تاریخ انتشار : 1399/01/01

کلید واژه: مسئولیت‌پذیری اجتماعی#یادگیری سازمانی#مدیریت کلاس,

چکیده مقاله :

این پژوهش با هدف پیش‌بینی مسئولیت‌پذیری اجتماعی بر اساس یادگیری سازمانی و مدیریت کلاس در معلمان مقطع متوسطه انجام شد. این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش معلمان مقطع متوسطه شهر کرج در سال تحصیلی 99-1398 بودند و از میان آنها بر اساس فرمول کوکران 234 نفر برآورد شد که با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای با رعایت جنسیت و منطقه کاری (شهری و روستایی) انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه‌های مسئولیت‌پذیری اجتماعی (قلاوندی و همکاران، 1393)، یادگیری سازمانی (نیفه، 2001) و محقق‌ساخته مدیریت کلاس بودند. داده‌ها با روش‌های ضرایب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان در نرم‌افزار SPSS-21 تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که یادگیری سازمانی و مدیریت کلاس با مسئولیت‌پذیری اجتماعی رابطه مثبت و معنادار داشت و این دو متغیر به‌طور معناداری توانستند 22 درصد از واریانس مسئولیت‌پذیری اجتماعی معلمان را پیش‌بینی کنند (01/0>P). با توجه به رابطه و نقش یادگیری سازمانی و مدیریت کلاس در پیش‌بینی مسئولیت‌پذیری اجتماعی معلمان، برنامه‌ریزی توسط مسئولان و برنامه‌ریزان آموزش‌وپرورش جهت بهبود مسئولیت‌پذیری اجتماعی در آنان ضروری است. در نتیجه، برای افزایش مسئولیت‌پذیری اجتماعی معلمان می‌توان میزان یادگیری سازمانی و مدیریت کلاس در آنان را بهبود بخشید.یافته‌ها نشان داد که یادگیری سازمانی و مدیریت کلاس با مسئولیت‌پذیری اجتماعی رابطه مثبت و معنادار داشت و این دو متغیر به‌طور معناداری توانستند 22 درصد از واریانس مسئولیت‌پذیری اجتماعی معلمان را پیش‌بینی کنند (01/0>P). با توجه به رابطه و نقش یادگیری سازمانی و مدیریت کلاس در پیش‌بینی مسئولیت‌پذیری اجتماعی معلمان، برنامه‌ریزی توسط مسئولان و برنامه‌ریزان آموزش‌وپرورش جهت بهبود مسئولیت‌پذیری اجتماعی در آنان ضروری است. در نتیجه، برای افزایش مسئولیت‌پذیری اجتماعی معلمان می‌توان میزان یادگیری سازمانی و مدیریت کلاس در آنان را بهبود بخشید.

چکیده انگلیسی:

This research aimed to predicting the social responsibility based on organizational learning and classroom management in high school teachers. This study was descriptive from type of correlation. The study population was high school teachers in Karaj city in the academic years of 2019-2020 and from them 234 people estimate based on Cochran's formula that were selected by stratified random sampling method with respect of gender and living area (urban and rural). The research instruments were the questionnaires of social responsibility (Qalavandi & et al, 2014), organizational learning (Neefe, 2001) and researcher-made classroom management. Data were analyzed by Pearson correlation coefficient and multiple regression with enter model in SPSS-21 software. The findings showed that organizational learning and classroom management had a positive and significant relationship with social responsibility and these two variables were able to significantly predict 22 percent of the variance of teachers' social responsibility (p < 0.01). Regarded to the relationship and role of organizational learning and classroom management in predicting teachers' social responsibility, planning by education officials and planners is necessary to improve their social responsibility. As a result, to increase teachers' social responsibility can be improved the organizational learning and classroom management.

منابع و مأخذ:

اورک، ناهید؛ ایمانی، محمدنقی و ناظم، فتاح. (1398). بررسی رویکرد مدل‌یابی معادلات ساختاری در تبیین روابط بین سبک‌های رهبری، یادگیری سازمانی، عملکرد سازمانی و فراموشی سازمانی. فصلنامه رهبری و مدیریت آموزشی، 13(3)، 27-9.

بهارلو، فیروزه و بهروز، فاطمه. (1398). راهکارهای عملی مدیریت کلاس درس در مدارس ابتدایی. مجله پژوهشنامه اورمزد، 47، 54-27.

خاک‌پور، عباس و عباسی، فرزانه. (1398). نقش مدیریت کلاس در تبیین فرسودگی تحصیلی و اهمالکاری پژوهشی. نشریه راهبردهای آموزش در علوم پزشکی، 12(1)، 44-38.

رحمانی صیدآبادی، ابراهیم و عفتی زرقری، علی. (1394). تاثیر مدیریت کلاس درس بر ویژگی‌های خودانضباطی و مسئولیت‌پذیری دانش‌آموزان پسر پایه ششم. دومین کنفرانس ملی توسعه پایدار در علوم تربیتی و روانشناسی، مطالعات اجتماعی و فرهنگی، تهران، 635-629.

سلم‌آبادی، حسین؛ وطن‌خواه، حوریه؛ شریفی، فاطمه؛ ممیز، شیوا؛ آهنگری، امیری و بهادری جهرمی، ثمینه. (1396). ارتباط جهت‌گیری اجتماعی و مسئولیت‌پذیری اجتماعی با رفتار اخلاقی مدیران بانک‌ها. مجله روان‌شناسی اجتماعی، 11(42)، 31-23.

شیربگی، ناصر؛ بارخدا، سیدجمال و فاتحی‌پور، گلاویژ. (1398). تحلیل رابطه ساختاری بین تعهد سازمانی با یادگیری سازمانی کارکنان (مطالعه موردی دانشگاه کردستان). فصلنامه رهیافتی نو در مدیریت آموزشی، 10(4)، 209-188.

عباسی مقدم، محمدعلی و حسین علیزاده، اعظم. (1390). رابطه بین مشارکت و انطباق‌پذیری سازمانی در میان کارکنان بیمارستان امام خمینی (ره) تهران. مجله پیاورد سلامت، 5(5)، 35-27.

غیاثوندیان، شهرزاد؛ ورعی، شکوه؛ یادگاری، محمدعلی؛ پوررحیمی، اکبر و آقاجانلو، علی. (1396). مدیریت کلاس درس برای آموزش دانشجویان بی‌انگیزه. مجله مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی یزد، 12(2-1)، 26-13.

قاضیان، محمدعلی؛ ستوان، صادق؛ دهدار، صادق و عالی شیرمرد، عبدالله. (1396). بررسی جو یادگیری اثربخش بر اساس مولفه‌های مدیریت کلاس درس. ماهنامه شابک، 3(4)، 47-35.

قلاوندی، حسن؛ کبیری، افشار و سلطان‌زاده، وحید. (1393). رابطه مسئولیت‌پذیری اجتماعی و کار تیمی کارکنان دانشگاه ارومیه. مجله جامعه‌شناسی کاربردی، 25(1)، 120-111.

Bootz, J., Monti, R., Durance, P., Pacini, V., & Chapuy, P. (2018). The links between French school of foresight and organizational learning: An assessment of developments in the last ten years. Technological Forecasting and Social Change, 140, 92-104.

Gomez-Corona, C. (2020). Sensory and consumer research for good: a review on social responsibility. Current Opinion in Food Science, 33, 115-123.

Halkos, G., & Nomikos, S. (2021). Corporate social responsibility: Trends in global reporting initiative standards. Economic Analysis and Policy, 69, 106-117.

Irlenbusch, B., & Saxler, D. J. (2019). The role of social information, market framing, and diffusion of responsibility as determinants of socially responsible behavior. Journal of Behavioral and Experimental Economics, 80, 141-161.

Lyman, B., Cowan, L. A., & Hoyt, H. C. (2017). Organizational learning in a college of nursing: A learning history. Nurse Education Today, 61, 134-139.

Meisel, S., & Billsberry, J. (2009). Introduction to teaching & learning: Social responsibility in the management classroom. Organization Management Journal, 6(3), 164-165.

Neefe, D. O. (2001). Comparing levels of organizational learning maturity of colleges and universities participating in traditional and nontraditional (academic quality improvement project) accreditation processes. Wisconsin: University of Wisconsinestout.

Rickard, L. N., Yang, Z. J., Seo, M., & Harrison, T. M. (2014). The “I” in climate: The role of individual responsibility in systematic processing of climate change information. Global Environmental Change, 26, 39-52.

Roache, J. E., & Lewis, R. (2011). Teachers' views on the impact of classroom management on student responsibility. Australian Journal of Education, 55(2), 132-146.

Rus, C. L., Chirica, S., Ratiu, L., & Baban, A. (2014). Learning organization and social responsibility in Romanian higher education institutions. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 142, 146-153.

Sebastian, J., Herman, K. C., & Reinke, W. M. (2019). Do organizational conditions influence teacher implementation of effective classroom management practices: Findings from a randomized trial. Journal of School Psychology, 72, 134-149.

Serinkan, C., Kiziloglu, M., Akcit, V., & Enli, P. (2014). Organizational learning capacity in cargo industry. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 116, 4005-4009.

Tu, Y., & Wu, W. (2020). How does green innovation improve enterprises’ competitive advantage? The role of organizational learning. Sustainable Production and Consumption, 26, 504-516.

Wiewiora, A., Chang, A., & Smidt, M. (2020). Individual, project and organizational learning flows within a global project-based organization: exploring what, how and who. International Journal of Project Management, 33(4), 201-214.

Xu, B., Costa-Climent, R., Wang, Y., & Xiao, Y. (2020). Financial support for micro and small enterprises: Economic benefit or social responsibility? Journal of Business Research, 115, 266-271.

Zeimers, G., Anagnostopoulos, C., Zintz, T., & Willem, A. (2019). Organisational learning for corporate social responsibility in sport organisations. European Sport Management Quarterly, 19(1), 80-101.