آسیب‌شناسی آموزش‌های زیست‌محیطی در وزارت آموزش و پرورش ایران

الموضوعات :

پرستو گودرزی ¹ (دکتری مدیریت آموزشی، گروه علوم تربیتی، واحد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، خرم آباد، ایران.)
عباس باقری ² (دکتری مدیریت ورزشی، گروه تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بروجرد، بروجرد، ایران.)
عبدالرضا خسروی ³ (دکتری مدیریت ورزشی، گروه تربیت بدنی، واحد دورود، دانشگاه آزاد اسلامی، دورود، ایران.)

تاريخ الإرسال : 28 الثلاثاء , جمادى الأولى, 1442 تاريخ التأكيد : 22 الثلاثاء , جمادى الثانية, 1443 تاريخ الإصدار : 12 الثلاثاء , ذو القعدة, 1442

الکلمات المفتاحية: زیست محیطی, وزارت آموزش و پرورش, آموزش,

ملخص المقالة :

پژوهش حاضر با هدف آسیب‌شناسی آموزش‌های زیست‌محیطی در وزارت آموزش و پرورش طراحی و اجرا گردید. روش انجام این پژوهش پیمایشی بود. جامعه آماری شامل کارشناسان وزارت آموزش و پرورش بودند که بر اساس جدول مورگان تعداد 169 نفر به عنوان نمونه آماری پژوهش تعیین گردید و با توجه به نرخ بازگشت پرسشنامه ها که86% بود، تعداد 145 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته بر اساس مُدل ویس بورد بود که دارای دو بخش جمعیت شناختی و سؤالات اصلی تعداد بیست و دو سؤال بود، که به دلیل اپیدمی بیماری کرونا به صورت مجازی در اختیار نمونه آماری قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از روش های آماری کُلوموگراف اسمیرنف، آزمون تحلیل عاملی اکتشافی و همچنین آزمون تی تک نمونه ای استفاده شد. نتایج نشان داد که شش عارضه اهداف، ساختار، پاداش، مکانیزم‌های مفید، ارتباطات و رهبری از جمله عارضه های مربوط به آموزش های زیست‌محیطی در وزارت آموزش و پرورش بودند که در این بین وضعیت عارضه اهداف، نسبت به سایر عارضه ها در شرایط نامناسب‌تری قرار‌داشت. بنابراین نتیجه گرفته می‌شود که مدیران ارشد وزارت آموزش و پرورش باید به اهداف در جهت بهبود آموزش‌های زیست‌محیطی توجه بیشتری نمایند.

المصادر:

Refrences

- Axelrod, R., & Axelrod, E. (2016). The Scholar Practitioner Mindset: How texts and experience influence organizational change practice.Academy of Management Review, amr-2016.

- Dashtinejad, Y. Azarsah, A. Chegini, H. (2016). Problems of barriers to human resources training in the private sector in the field of environment. 2nd National Congress of Biology and Natural Sciences of Iran, Tehran, Sustainable Development Strategy and Development Center of Mehr Arvand. [In Persian]

- Di Giacomo, N., Di Giacomo, N., Guthrie, J., Guthrie, J., Farneti, F., & Farneti, F. (2017). Environmental management control systems for carbon emissions. PSU Research Review, 1(1), 39-50.‏

- Ferdowsi, S; Mortazavi, S; & Rezvani, N. (2008). The relationship between environmental knowledge and environmental protection behaviors. Journal of Humanities, (53), 266-253. [In Persian]

- Higgs, G., Langford, M., & Norman, P. (2015). Accessibility to sport facilities in Wales: A GIS-based analysis of socio-economic variations in provision. Geoforum, 62, 105-120.‏

- Hungerford, H., Peyton, R. B., & Wilke, R. J. (1980). Goals for curriculum development in environmental education. The Journal of Environmental Education, 11(3), 42-47.‏

- Jabbour, C. J. C. (2015). Environmental training and environmental management maturity of Brazilian companies with ISO14001: empirical evidence. Journal of Cleaner Production, 96, 331-338.‏

- Jabbour, C. J. C., de Sousa Jabbour, A. B. L., Govindan, K., Teixeira, A. A., & de Souza Freitas, W. R. (2013). Environmental management and operational performance in automotive companies in Brazil: the role of human resource management and lean manufacturing. Journal of Cleaner Production, 47, 129-140.‏

- Jose, S., Patrick, P. G., & Moseley, C. (2017). Experiential learning theory: the importance of outdoor classrooms in environmental education. International Journal of Science Education 7(3), 269-284.‏

- Kramar, R. (2014). Beyond strategic human resource management: is sustainable human resource management the next approach? The International Journal of Human Resource Management, 25(8), 1069-1089.‏

- Lin, J. C., & Su, S. J. (2019). Environmental Education for Geoparks—Practices and Challenges. In Geoparks of Taiwan, 105-118. Springer, Cham.‏

- Mallick, R., & Bajpai, S. P. (2019). Impact of Social Media on Environmental Awareness. In Environmental Awareness and the Role of Social Media, 140-149. IGI Global.‏

- Nighipour, F. (2015). Environmental Education for Children. First National Environmental Conference, Dehaghan, Payame Noor University, Dehaghan. [In Persian]

- Paul G. & Harris. (2006). Environmental Perspectives and Behavior in China: Synopsis and Bibliography. Journal of Environment and Behavior,  38( 1), 136-157.

- Piri, M; & Ghasemi, N. (2010). Legal-judicial study of how and the role of legal citizenship in the environment. Quarterly Journal of Environmental Science and Technology, (3), 212-205. [In Persian]

- Ramsey, J. Hungerford, H, & Volk,T. (1992). Environmental Education in the K-12 Curriculum: Finding a Niche. The Journal of Environmental Education, 23, 35 -45.

- Renwick, D. W., Redman, T., & Maguire, S. (2013). Green human resource management: A review and research agenda. International Journal of Management Reviews, 15(1), 1-14.‏

- Sadat Nabipour, F. Faribin, M. Hamedi, F. (2015). The Impact of Education on the Creation of Environmental Conservation Culture. Second National and Specialized Conference on Environmental Research in Iran, Hamedan, Hegmataneh Environment Assessment Center. [In Persian]

- Sahraei, R. (2012). Environmental Education Management Methods and Techniques. 6th National Conference on Environmental Engineering, Tehran, University of Tehran, Faculty of Environment. [In Persian]

- Saif, A. A. (2001). Nursing psychology, learning and teaching psychology. Tehran: Agah Publications. [In Persian]

- Shoberi, S. (2015). Effective methods of teaching and learning environmental education in education. Education Quarterly, 124, 159-177. [In Persian]

- Tao, Y., Li, F., Crittenden, J. C., Lu, Z., & Sun, X. (2016). Environmental impacts of China’s urbanization from 2000 to 2010 and management implications. Environmental management, 57(2), 498-507.‏

- Tatian, M,R. Tamar Tash, R. Yousefian, M. (2009). Investigating the destructive effects of human activities on the environment in Mazandaran province. Third Conference on Environmental Engineering, Tehran, University of Tehran, Faculty of Environment. [In Persian]

- Teixeira, A. A., Jabbour, C. J. C., & Jabbour, A. B. L. S. (2012). Relationship between green management and environmental training in companies located in Brazil: A theoretical framework and case studies. International Journal of Production Economics, 140(1), 318–329.

- Wagner, M. (2012). ‘Green’ human resource benefits: do thy matter as determinants of environmental management system implementation? Journal of Business Ethics, 1–14.

- Zhang, J., Schmidt, K., & Li, H. (2016). An Integrated Diagnostic Framework to Manage Organization Sustainable Growth:An Empirical Case. Sustainability, 8(4), 301.

- Zhu, Q., Feng, Y., & Choi, S. B. (2017). The role of customer relational governance in environmental and economic performance improvement through green supply chain management. Journal of Cleaner Production, 155, 46-53.