زبان عامیانه در آثار علی‌محمّد افغانی
الموضوعات : فصلنامه تخصصی زبان و ادبیات فارسی
علی دهقان
1
(دانشیار گروه زبان و ادبیّات فارسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران)
فاطمه حمام چی
2
(کارشناس‌ارشد زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز)
الکلمات المفتاحية: word, زبان عامیانه, داستان‌نویسی, شکسته‌نویسی و واژه, Afghan, story writing, Colloquial Language,
ملخص المقالة :
گرایش تاریخ داستان‌نویسی ایران، تاریخ انقلاب در زبان نیز هست؛ زبانی که پس‌از مشروطیت با شیوه گفتار مردم عادی آمده، خود را از بیان پرتکلّف و بیهودة لفظی (زبان مجلسی) رهایی داده است. در آثار علی‌محمّد افغانی، این ویژگی دیده می‌شود. افغانی از نویسندگان دهة چهل است. نوشته‌های او با توجّه به سبک و ساختار آن‌ها جزء داستان‌های اقلیمی و ناحیه‌ای قرار می‌گیرند. در این نوع از داستان‌نویسی، توجّه به توصیفات محلّی و آداب و رسوم و صحبت‌کردن به زبان عامیانه پایه و اساس داستان به‌شمار می‌آید. در مقالة حاضر با ارائه معنی و مفهوم کلی از زبان و گونه‌های زبانی، به تبیین زبان عامیانه و میزان کاربرد این زبان در رمان‌های افغانی می‌پردازیم.
_||_
