اثر معماری بیوفیلیک در ارتقا کیفیت محیطی مجتمع های مسکونی ( مطالعه موردی: مجتمع مسکونی آسمان تبریز)

الموضوعات :

احمد میرزامحمدی ¹ ( دانشجوی دکتری معماری، واحد بین الملل ارس، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران. )
یاسمن دوزدوزانی ² ( استادیار گروه معماری، واحد آذر شهر، داشگاه آزاد اسلامی ، آذرشهر ایران. )

تاريخ الإرسال : 13 الأحد , جمادى الثانية, 1443 تاريخ التأكيد : 10 الإثنين , رمضان, 1443 تاريخ الإصدار : 16 الخميس , صفر, 1443

الکلمات المفتاحية: ", معماریزیستی", طرح سبز جدید", , ", برج آسمان تبریز",

ملخص المقالة :

هدف و زمینه: وجود طبیعت و گیاهان عاملی موثر در سلامت جسمی و روانی انسان است که با از بین بردن آنها، کاهش مشکلات امروزی انسان دشوار خواهد بود. تلاش های معماری آن برای بهبود کیفیت زندگی انسان در فضاهای مسکونی در حال انجام است. رابطه انسان با محیط خود تابعی از سیستم های حسی متعدد وی است و امروزه تصویر ناخودآگاه فرد از خود با واکنش های اجزا و قسمت های حواس در یک محیط بزرگ ساخته شده شکل می گیرد. هدف از این مطالعه دستیابی به فضای معماری مطلوب و ارائه راه حل با بررسی عوامل کیفیت زندگی انسان در فضای مسکونی است. علاقه به شرایط اقلیمی یکی از زیر گروه های اصلی معماری زیستی است. روش بررسی: روش تحقیق حاضر توصیفی و تحلیلی و از نظر هدف کاربردی می باشد. جامعه آماری تحقیق ساکنان برج آسمان تبریز و حجم نمونه با فرمول کوکران برابر 355 نفر بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات گردآوری شده از نرم افزار SPSS استفاده شده است. در راستای بررسی میزان تأثیر اصول معماری بیوفیلیک بر طراحی مسکن در برج آسمان تبریز از ضریب همبستگی رگرسیون استفاده شده است. یافته ها: نتایج نشان داد که بیشترین اثرگذاری معماری بیوفیلیک بر ارتقا کیفیت محیطی مجتمع های مسکونی بصورت مستقیم و غیر مستقیم مربوط به شاخص چشم انداز با اثر مستقیم 732/0 و اثر غیر مستقیم 413/0 می باشد. کمترین اثرگذاری به‌صورت مستقیم و غیر مستقیم مربوط به شاخص جاذبه با اثر مستقیم 333/0 و اثر غیر مستقیم 026/0 می‌باشد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصله از این تحقیق نتیجه گرفته می شود که معماری بیوفیلیک در ارتقا کیفیت محیطی مجتمع های مسکونی اثر گذار و موثر می باشد.

المصادر:

 

• Abdelaal, M.S., 2019. Biophilic campus: an emerging planning approach for a sustainable innovation-conducive university. J. Clean. Prod. 215, 1445e1456.


• Abdelaal, M.S., Soebarto, V., 2019. Biophilia and Salutogenesis as restorative design approaches in healthcare architecture. Architect. Sci. Rev. 62, 195e205.


• Aye, E., Hackett, D., Pozzuoli, C., 2019. The intersection of biophilia and engineering in creating sustainable, healthy and structurally sound built environments. WIT Trans. Ecol. Environ. 217. 663e673.


• Africa, J., Heerwagen, J., Loftness, V., Ryan Balagtas, C., 2019. Biophilic design and climate change: performance parameters for health. Front. Built Environ. 5, 28.


• Hahn, N., Essah, E., Blanusa, T., 2020. Biophilic design and office planting: a case study of effects on perceived health, wellbeing, and performance metrics in the workplace. Intell. Build.Int. 1e20.


• Kellert, S. R. 2018. Nature by Design: The Practice of Biophilic Design. London: Yale University Press.


• Koc, C.B., Osmond, P., Peters, A., 2017. Towards a comprehensive green infrastructure typology: a systematic review of approaches, methods and typologies. Urban Ecosyst. 20, 15e35.


• Yuan, Y., Yu, X., Yang, X., Xiao, Y., Xiang, B., Wang, Y., 2017. Bionic building energy efficiency and bionic green architecture: a review. Renew. Sustain. Energy Rev. 74, 771e787. Front. Archit. Res. 9, 191e202.


• Zhong, W., Schröder, T., & Bekkering, J. 2021. Biophilic design in architecture and its contributions to health, well-being, and sustainability: A critical review. Frontiers of Architectural Research. doi:10.1016/j.foar.2021.07.006.


• Pawlyn, M., Biomimicry in Architecture, second ed. RIBA Publishing, Newcastle upon Tyne.


• Wijesooriya, N., & Brambilla, A. 2020. Bridging Biophilic Design and Environmentally Sustainable Design: A Critical Review. Journal of Cleaner Production, 124591. doi:10.1016/j.jclepro.2020.124591.


• Yoon, E., Lim, Y., 2020. A study on the composition between nature and architectural space in healthcare facilities. Architect. Res. 22, 113e122.


• Wallmann-Sperlich, B., Hoffmann, S., Salditt, A., Bipp, T., Froboese, I., 2019. Moving to an “Active” biophilic designed office workplace: a pilot study about the effects on sitting time and sitting habits of office-based workers. Int. J. Environ. Res. Publ. Health 16.


• Wijesooriya, N., Brambilla, A., 2021. Bridging biophilic design and environmentally sustainable design: a critical review. J. Clean. Prod. 283, 124591.


• محمود نظری تکیه، نشاط السادات و اسفندیاری فرد، الهام، (1398)، همزیستی انسان و محیط طبیعی، رویکردی تحلیلی به معماری بیوفیلیک در مجتمع­های مسکونی، هشتمین کنفرانس بین­المللی عمران، معماری و توسعه اقتصاد شهری، شیراز.


• Totaforti, S, 2018. Applying the benefits of biophilic theory to hospital design. City, Territ. Archit. 5, 1-9.


• Well, F., Ludwig, F., 2019. Blue-green architecture: a case study analysis considering the synergetic effects of water and vegetation. Frontiers of Architectural Researchو 9(1):191-202


• Shi, Z., Qian, H., Zheng, X., Lv, Z., Li, Y., Liu, L., Nielsen, P.V., 2018. Seasonal variation of window opening behaviors in two naturally ventilated hospital wards. Build. Environ. 130, 85-93.


• Simpson, G.D., Parker, J., 2018. Data on peer-reviewed papers about green infrastructure, urban nature, and city live ability. Data 3, 1-10.


• Ryan, C.O., Browning, W.D, Biophilic design. In: Meyers, R.A. (Ed.), Encyclopedia of Sustainability Science and Technology. Springer New York, New York, NY, 2018, 1-44.


• منفرد، مینا، کاربرد شاخصه اقلیمی معماری بیوفیلیک در طراحی مجتمع مسکونی بلند مرتبه با تاکید بر ارتقاء کیفیت محیط زندگی (نمونه موردی مشهد)، پایان­نامه کارشناسی ارشد، گروه معماری، راهنمایی مریم استادی، گروه هنر، موسسه آموزش عالی سلمان، 1399.


• قربانی پارام، محمدرضا، باور سیروس، محمودی نژاد، هادی، ارزیابی تأثیر اصول معماری بیوفیلیک در کیفیت طراحی مسکن در اقلیم شمال ایران (مطالعه موردی: شهر گرگان)، نگرش­های نو در جغرافیای انسانی، 1399، دوره 12، شماره 2 ، 405 – 419


• بیطرف، احسان، و حبیب، فرح، و ذبیحی، حسین، بومی سازی اصول معماری اکولوژیک و بیوفیلیک در طراحی مجتمع های مسکونی ایران در راستای ارتقای کیفیت آن ها. مدیریت شهری، 1399، دوره 17، شماره 52، 205-218.


• پیرمحمودی، فروزان و برزویی، امیر، فضای معماری مسکونی با رویکرد بیوفیلیک، پنجمین کنفرانس ملی مهندسی عمران، معماری و توسعه شهری پایدار، 1396، تهران.


• Lee, E.J.; Park, S.J. 2021, Toward the Biophilic Residential Regeneration for the Green New Deal. Int. J. Environ. Res. Public Health, 18, 2523. https://doi.org/10.3390/ijerph18052523.


• KAHVECİ, H GÖker, P, (2021), Evaluation of Biophilic Approach in the Design of Residential Sites; Case of Sinpaş Altınoran, Ankara / Turkey. Online Journal of Art and Design Vol.8 (3). 127- 150.


• Bolten, B., Barbiero, G. 2020. Biophilic Design: How to enhance physical and psychological health and wellbeing in our built environments. Visions for Sustainability, 13: 11-16.http://dx.doi.org/10.13135/2384-8677/3829.


• زینالی عظیم، علی، میرسعید موسوی، سرور رحیم، ارزیابی توسعه ی کالبدی شهر تبریز بر اساس تحلیل شاخص­های رشد هوشمند شهری (مورد مطالعه: منطقه­ی 2، 4 و 7 تبریز)، نگرش­های نو در جغرافیای انسانی، 1400، دوره 13، شماره ۲ (پیاپی۵۰)، 728 –


• بصیری، مصطفی و زینالی عظیم علی، تاثیر مبلمان شهری برکیفیت محیط­زیست شهری (مطالعه موردی محدوده خیابان امام تبریز از میدان ساعت تا آبرسان)، جغرافیا (برنامه­ریزی منطقه­ای)، 1398، دوره 9، شماره 3، 229-248.


• میرزامحمدی، احمد، باقرزاده کثیری، شهره، زینالی عظیم، علی، تحلیل طراحی و معماری مجتمع مسکونی پایدار با تاکید بر روان شناسی محیطی از بعد حس تعلق به مکان (مطالعه موردی: برج­های آسمان تبریز)، 1399، اندیشه معماری، دوره 4، شماره 8، 105-119.